بررسی تاثیر سن حاملگی بر نتایج حاملگی های ترم

عوارضی چون آسفیکسی، آسپیراسیون مکونیوم، القا با اکسی توسین، دیستوشی شانه، سزارین و مکاکروزومی در بارداری های طول کشیده افزایش قابل توجهی می یابد. علی رغم آنکه بارداری طول کشیده به بارداری بیش از 43 هفته اطلاق می گردد، اما به دلیل واهمه از عوراض مذکور، در بسیاری از موارد قبل از هفته 42 اقدام به ختم حاملگی می گردد. این مطالعه به منظور بررسی نتایج حاملگی در خانم هایی که بارداری بدون عارضه، تک قلو، که سن حاملگی دقیق و مطمئن داشتند و بین هفته های 37 تا 42 زایمان کردند، انجام شد. مقایه بین 206 خانم که بین روزهای 254 و 280 بارداری، زایمان نموده اند با 185 نفر که در روزهای 281 تا 294 زایمان کرده اند انجام شد. برای بررسی روابط بین متغیرها از روش های آماری کای- دو، آنالیز واریانس و آزمون t استفاده گردید. نتایج و بحث: در دو گروه 40-42 هفته و 37-40 هفته به ترتیب میزان اینداکشن Induction 5/40% در مقابل 18% (00/0=P)، دفع مکونیوم Mecanium 3/15% در مقابل 2/10% (045/0=P) زایمان با وسیله، 2/3% در مقابل 48/0% (00/0=P) سزارین Ceprean 2/27% در مقابل 15% (004/0=P) بود. میزان دیسترس Distress جنینی 2/10% در مقابل 8/5% (005/0=P)، آپگار Apgar دقیقه 5 و 10، کمتر از 0.67% در مقابل 0.4% بود که در دو گروه تفاوت معناداری نداشت. هیچ مورد ماکروزومی، دیستوشی Dystocia شانه و تولد مرده مشاهده نشد، پاریتی Parity و سن مادر رابطه ای با سن حاملگی نداشت.