فراونی نسبی موفقیت دیالیز و عوارض دستیابی عروقی (Vascular Access) در بیماران

علت عمده مرگ و ناتوانی در بیماران ESRD (End Stage Renal Disease) که از دستیابی عروقی جهت دیالیز استفاده می کنند ناتوانی در ایجاد دستیابی مناسب یا عوارض ناشی از آن می باشد.
تعیین فراوانی نسبی موفقیت دیالیز و عوارض دستیابی عروقی آن در بیماران تحت پوشش بیمارستان رازی رشت در سال 1385.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی بر بیمارستان رازی، اطلاعات پایه با مصاحبه و معاینه بالینی جمع آوری شد. چون احتمال از دست دادن دستیابی عروق در هر یک از افراد و در نتیجه ایجاد دستیابی دیگر وجود داشت، ممکن بود تعداد دستیابی عروقی بیش از تعداد افراد مورد مطالعه باشد.
در مجموع 151 بیمار و 238 مورد دستیابی عروقی وجود داشت. 6/59 درصد بیماران مرد و 4/40 درصد زن بودند. متوسط سن این بیماران 39/14±22/54 سال و موفقیت دیالیز1/86 درصد بود. 9/82 درصد از دستیابی عروقی در مدت کمتر از 2 ماه از ایجاد، استفاده شدند.32 مورد عارضه ثبت شد(6/15%) شامل9 مورد آنوریسم کاذب، 9 مورد پرفشاری ورید، 5 مورد عفونت،4 مورد سندرم خونربایی،3 مورد آنوریسم حقیقی و2 مورد ترومبوز. بیشترین عوارض درAVF (Arteriovenous Fistula) چین آرنج وجود داشت.
میزان موفقیت انجام دیالیز در این مطالعه مشابه سایر مطالعات است. به علت ارجاع نشدن بموقع بیماران، بسیاری از دستیابی های عروقی در مدت کمتر از 2 ماه پس از ایجاد استفاده شدند که سبب افزایش عوارض یا کاهش بقای آن می شود. از طرفی برای کاهش هزینه ها از گرافت مصنوعی کمتر از AVF اولیه استفاده می شود که می تواند دلیل افزایش بروز عوارض در AVF اولیه باشد.