ارزیابی جهش JAK2 V617F در بیماران ایرانی مبتلا به نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو کلاسیک غیر CML

جهش سوماتیک نقطه ای در ژن پروتئین تیروزین کیناز JAK2 (JAK2 V617F) باعث جابجایی G با T در اگزون 12 ژن JAK2 می شود که منجر به فعالیت خودبخودی پروتئین JAK2 و انتقال پیام غیر وابسته به سیتوکاین می گردد و در نتیجه باعث تکثیر کلونال پیش سازهای خونساز در MPNs می شود. با توجه به این که تاکنون در ایران، هیچ گزارشی از جهش JAK2 V617F و اهمیت آن در تشخیص بیماران مبتلا به نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو ارایه نشده است، مطالعه حاضر به منظور تعیین این جهش انجام شد.
مطالعه انجام شده از نوع تجربی بود. در این مطالعه جهش JAK2 با روش نمونه گیری تصادفی ساده، در 100 بیمار با تشخیص جدید و یا در حال درمان مبتلا به بدخیمی های میلوپرولیفراتیو مورد ارزیابی قرار گرفت. گروه مورد مطالعه شامل بیماران مبتلا به پلی سیتمی ورا(44 نفر)، بیماران مبتلا به میلوفیبروز اولیه(31 نفر) و بیماران مبتلا به ترومبوسیتمی اولیه(25 نفر) بودند. برای تعیین جهش، ابتدا DNA ژنومیک از بافی کوت تهیه شده از خون محیطی استخراج شد و تعیین جهش به روش واکنش زنجیره ای پلی مراز با آلل اختصاصی(Allele Specific PCR) انجام شد. برای تایید نتایج، واکنش هضم آنزیمی(RFLP) به وسیله آنزیم محدودالاثر BsaXI صورت گرفت.
72%(83-61= 95% CI:) بیماران مبتلا به نئوپلاسم های میلوئیدی مورد بررسی، دارای جهش بودند. با استفاده از واکنش زنجیره ای پلی مراز با آلل اختصاصی و واکنش هضم آنزیمی، جهش JAK2 در 89%(100-78 = 95% CI:) بیماران پلی سیتمی ورا، 61%(100-22= 95% CI:) بیماران میلوفیبروز اولیه و 56%(100-12= 95% CI:) بیماران ترومبوسیتمی اولیه وجود داشت.
میزان جهش ژن JAK2 در گروه مطالعه، قابل مقایسه با نتایج گزارش شده قبلی می باشد. بنابراین می توان بر اساس معیارهای تشخیصی سازمان بهداشت جهانی از واکنش زنجیره ای پلی مراز با آلل اختصاصی برای شناسایی این جهش در بیماران ایرانی مشکوک به نئوپلاسم های میلوپرولیفراتیو Bcr-Abl منفی(MPNs) استفاده نمود.