بررسی عوامل موثر بر رتینوپاتی در بیماران دیابتی نوع 1 با زمان تشخیص کمتر از 30 سال، به روش تحلیل بیزی رگرسیون دو متغیره ترتیبی تجمعی

دیابت یکی از بیماری های مزمن و غیر واگیر است که شیوع آن در حال افزایش است. یکی از عوارض این بیماری، که بیشتر در دیابتی های نوع یک بروز می کند، رتینوپاتی است که در صورت عدم تشخیص و درمان زود هنگام، امکان کم بینایی و حتی نابینایی را نیز نتیجه می دهد. شناخت عوامل موثر بر بیماری رتینوپاتی، تشخیص وکنترل آن می تواند کمک زیادی برای بهبودی و جلوگیری از پیشرفت بیماری نماید.
این مطالعه از نوع تحلیلی مقطعی می باشد. تعداد 116 بیمار دیابتی نوع 1،که سن زمان تشخیص دیابت آنها کمتر از 30 سال بود و برای معاینات چشم پزشکی به بیمارستان چشم پزشکی فارابی مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب شدند و شدت رتینوپاتی هر دو چشم به صورت جداگانه معاینه و به چهار طبقه: سالم [8]، خفیف [9]، متوسط تا شدید [10] و پرولیفراتیو [11] تقسیم شدند، هم چنین متغیرهای کمکی (اثرگذار) بر شدت رتینوپاتی برای هر بیمار از طریق معاینه، پرسش و یا مطالعه پرونده بیمار اندازه گیری شدند.
توزیع درصد شدت رتینوپاتی برای چشم چپ، 6/45% سالم، 2/30% خفیف، 51/15% متوسط - شدید و 6/8% پرولیفراتیو و برای چشم راست 24/42% سالم، 03/31% خفیف، 24/17% متوسط - شدید و 48/9% پرولیفراتیو به دست آمد که همبستگی شدت رتینو پاتی در دو چشم معنی دار بود(701/0 = r، 0001/0 P<). در تحلیل عوامل موثر بر رتینوپاتی، طول مدت بیماری، سن در زمان تشخیص، فشار خون، جنس، شاخص توده بدن، دوز انسولین روزانه، پروتینوری و ادم ماکولای با شدت رتینو پاتی رابطه معنی دار داشتند و متغیرهای تعداد ضربان نبض، محل سکونت، عیوب انکساری و فشار داخل چشم رابطه معنی دار یافت نشد.
این مطالعه نشان می دهد که دیابت نوع 1 با کنترل ضعیف، طولانی مدت بودن بیماری، جنس مرد، فشار خون بالا، شاخص توده بدن، دوز انسولین، وجود پروتینوری و ادم ماکولای از عوامل پیشرفت و ابتلای رتینو پاتی محسوب می شوند که با گزارش های ارایه شده در مقالات مختلف هم خوانی دارد. کنترل عوامل سیستمیک و متغیرهای اثرگذار ذکر شده و معاینه منظم توسط متخصصان داخلی و چشم پزشکی جهت کنترل و جلوگیری از بروز و پیشرفت رتینو پاتی دیابتی توصیه می شود.