آگاهی علمی نیروهای یک لشکر عملیاتی در خصوص خود- و دگرامدادی در یک رزمایش

اهداف. در مخاصمات نظامی همواره گروهی از نیروهای درگیر دچار آسیب و مصدومیت می شوند. در چنین مواقعی انجام اقدامات حیاتی اولیه توسط رزمنده و هم رزمان وی می تواند از ضایعات و مرگ و میر نیروها بکاهد. در این پژوهش آگاهی علمی گروهی از نیروهای عملیاتی در مورد خود- و دگرامدادی مورد بررسی قرار گرفته است.
روش ها. مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی است که طی اجرای رزمایش بزرگ عاشورای 5 در سطح پرسنل عملیاتی (غیربهداری) یکی از لشکرهای شرکت کننده انجام شد. برای این مطالعه از پرسش نامه ای 3 قسمتی استفاده گردید. تعداد 200 پرسش نامه تحت نظارت 8 نفر از پزشکان همراه گروهان ها تکمیل شد و اطلاعات حاصل با استفاده از شاخص های آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها. بیشترین میزان آگاهی در مورد شناخت علایم خونریزی های خارجی و نحوه باز کردن راه تنفسی (5/77%) و کمترین میزان آگاهی در مورد نحوه ضدعفونی کردن درست آب با قرص کلر (43%) بود. بین آگاهی علمی گروه های مورد بررسی آموزش دیده و - ندیده در مورد خود- و دگرامدادی، ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (005/0> p). 158 نفر (79%) با کیف امدادی انفرادی و وسایل آن آشنایی نسبی داشته و قادر به استفاده از آن بودند.
نتیجه گیری. با توجه به اینکه نظامیان دارای سابقه شرکت در کلاس های آموزش خود- و دگرامدادی، آگاهی علمی بیشتری نسبت به نجات جان و حفظ سلامت خود و سایر هم رزمان شان داشتند، اهمیت برگزاری کلاس های آموزشی خود- و دگرامدادی در نیروهای نظامی در فواصل زمانی منظم با استفاده از روش های نوین آموزشی بیش از پیش احساس می شود.