اخلاق پزشکی و چارچوب فکری طب

شکل کارکرد بالینی پزشکان مبتنی بر یک چارچوب فلسفی است. در پزشکی مدرن غربی مدل زیست مکانیکی به عنوان زیر بنای تحقیق، آموزش و درمان انتخاب شده است. در این مقاله تلاش من بر این است که نشان دهم پیش نیاز ایجاد اخلاق در متن عمل در پزشکی، بازنگری در فهم وجود بشری به عنوان موجودی زیست مکانیکی است و در عوض باید مدلی جامع تر جایگزین شود که حتی المقدور، همه ی ابعاد انسانی را لحاظ کند. از دیدگاه فون فورستر، برای دست یافتن به اخلاق در متن زندگی به دو ابزار نیاز داریم: گفت وگو و متافیزیک. صرفا در پارادایمی که پزشک به زیست جهان بیمار توجه دارد گفت وگو شکل می گیرد و سؤالات متافیزیکی مورد بحث قرار می گیرند. این بدان معناست که همان طور که عام گرایان و خاص گرایان بر این نظر متفق هستند، برای تصمیم گیری درست اخلاقی ادراک زمینه ی مساله ی اخلاقی اهمیت کلیدی دارد. بنابراین، نیاز به چارچوب فلسفی جایگزینی برای بهبود اخلاقیات در پزشکی احساس می شود.