ارتباط شاخص مقاومت به انسولین حین بستری با عوارض زودرس قلبی در بیماران غیر دیابتی با سندرم حاد عروق کرونر

مقاومت به انسولین یک عامل خطر برای بسیاری از بیماری های قلبی - عروقی بوده که اثرات آن بر روی علل و پیش آگهی بیماری بطور شفاف مشخص نمی باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین ارتباط شاخص مقاومت به انسولین حین بستری (Admission Insulin Resistance Index، AIRI) با پیش آگهی بیماران غیر دیابتی با تشخیص سندرم حاد عروق کرونر (ACS) انجام شده است.
این مطالعه تحلیلی بر روی 90 نفر از بیماران غیر دیابتی با تشخیص ACS در 3 گروه آنژین صدری (UA) و انفارکتوس با و بدون صعود قطعه STEMI) ST و NSTEMI) در بخش CCU بیمارستان شهید بهشتی انجام شد. جهت تشخیص انفارکتوس میوکارد از سه معیار علائم بالینی، افزایش سطح آنزیم های قلبی و تغییرات نوار قلب (EKG) استفاده شد. کلیه بیماران از نظر وقوع عوارض و کسر جهشی بطن چپ 15 روز بعد از بستری مورد بررسی قرار گرفتند. از تمامی بیماران پس از پذیرش، در حالت ناشتا 5 سی سی خون گرفته شد و سطح انسولین و قند خون ناشتا اندازه گیری شد. سایر اطلاعات لازم شامل ابتلا به دیابت، فشار خون، هیپرلیپیدمی، سیگار کشیدن، جنس، سن و سابقه خانوادگی مثبت برای بیماران ثبت گردید.
میانگین سنی بیماران، توزیع جنسی و توزیع ریسک فاکتورهای قلبی (مصرف سیگار، فشارخون، هیپرلیپیدمی، بیماری عروق کرونر و سابقه فامیلی) بین سه گروه اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین AIRI در گروه NSTEMI، STEMI و UA بترتیب 6/6±9/6، 8/10±5/10و 8/8±6/8 بود. ضمنا میانگین AIRI در بیماران عارضه دار و بدون عارضه تفاوت معنی داری نداشتند (1/9±9/7 در مقابل 8/8±7/8).
نتایج این مطالعه نشان داد که شاخص مقاومت به انسولین زمان بستری، در شناسایی بیماران غیردیابتیک مبتلا به اختلال عملکرد بطنی همراه با سندرم حاد کرونری ارتباط ندارد.