بررسی مقایسه ای میزان درجه حرارت نازوفارنکس و غشای تمپانیک در بیماران تحت عمل جراحی قلب باز با هایپوترمی

یکی از مشکلات موجود در زمینه عمل جراحی قلب باز که نیاز به هایپوترمی دارد، کنترل دقیق دمای مرکزی بدن می باشد تا از عوارض ناخواسته هایپوترمی و گرم کردن مجدد بیماران جلوگیری شود. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه میزان درجه حرارت نازوفارنکس و کانال شنوایی در بیماران تحت عمل جراحی قلب باز با هایپوترمی می باشد.
روش تحقیق: این مطالعه یک تحقیق همبستگی با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و شامل 60 بیمار بود که تحت عمل جراحی قلب باز با هایپوترمی قرار گرفته بودند. دمای بیماران در سه مرحله قبل، حین و بعد از هیپوترمی از طریق کانال شنوایی و نازوفارنکس اندازه گیری شد. درجه حرارت غشای تمپانیک به وسیله دماسنج مادون قرمز اندازه گیری شد. اندازه گیری درجه حرارت نازوفارنکس جزء فرایند کار بوده و با قرار دادن سوند مخصوص ماشین قلب و ریه در نازوفارنکس اندازه گیری می شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد.
در کل میانگین دمای بدن بیماران قبل، حین و بعد از هایپوترمی در سه محل گوش راست، گوش چپ و نازوفارنکس همسان نبود. اختلاف دمای بین گوش راست و چپ تفاوت معنی داری نداشته در حالیکه اختلاف دمای نازوفارنکس با گوش راست و چپ در هر سه مرحله معنی دار بود. به منظور تعیین میزان حساسیت کانال شنوایی به تغییرات دما ضریب همبستگی بین گوش راست، گوش چپ و نازوفارنکس تعیین شد که در سطح 01/0 معنی دار بود. در واقع یافته ها حاکی از آن است که هر سه مکان به تغییرات دما حساس بوده و افزایش و کاهش دمای مرکزی بدن را به خوبی نشان می دهند. لذا در مواردی که کنترل دما از طریق نازوفارنکس محدودیت دارد، اندازه گیری دما از طریق کانال شنوایی می تواند به عنوان روش جایگزین استفاده شود.