بررسی شیوع اختلالات شنوایی در بین کودکان سنین 6-3 سال مهدکودک های شهر یزد

نقص شنوایی به معنای عملکرد غیرطبیعی یا کاهش عملکرد شنوایی به دلیل وجود نوعی اختلال شنوایی است. هدف هر برنامه غربالگری شنوایی در سنین پیش دبستانی و دبستانی، شناسایی دقیق آن دسته از کودکانی است که شنوایی آنها به علت وجود نوعی ضایعه انتقالی و یا حسی آسیب دیده است.
مطالعه توصیفی حاضر به صورت مقطعی از مهر تا بهمن ماه سال 1384 روی 577 کودک (299 دختر و 278 پسر) انجام شد. این کودکان به صورت تصادفی از بین کودکان مهدکودکهای شهرستان یزد انتخاب شدند. پس از تکمیل برگه آگاهی از وجود کم شنوایی توسط والدین و مربیان، معاینه اتوسکپی، غربالگری تون، خالص و آزمون ایمیتانس صورت می گرفت.
در این بررسی 6/12% اختلال مجرای گوش خارجی، 2/34% اختلال پرده گوش، 9/35% تمپانوگرام غیرطبیعی، 4/13% کم شنوایی مشاهده شد. کم شنوایی در 5/11% موارد از نوع انتقالی، 5/1% از نوع حسی – عصبی و در 5/0% از نوع آمیخته بود. در 4/13% کودکان مورد بررسی(15/8% دختران و 25/5% پسران) کم شنوایی از حد خفیف تا عمیق مشاهده شد 2/34% کودکان نیازمند اقدامات درمانی و 7/1% کودکان نیازمند خدمات توانبخشی بودند و میزان آگاهی والدین (85/1%) و مربیان (9/1%) از مشکل شنوایی در سطح پایینی قرار داشت.
با توجه به درصد بالای نیاز به اقدامات درمانی و اثرات سوء اختلالات شنوایی بر یادگیری کودکان در سنین پایین و همچنین اهمیت شناسایی و مداخله زودهنگام کم شنوایی در برنامه های توانبخشی شنوایی، آگاهی رسانی و آموزش به افراد جامعه به خصوص والدین و مربیان مهدکودک ها درباره اثرات سوء کم شنوایی و نحوه پیشگیری و شناسایی آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.