استفاده از الگوریتم ژنتیک در افزایش طول چرخه بهره برداری از راکتور نیروگاه اتمی بوشهر

در تحقیق حاضر از الگوریتم ژنتیک برای بهینه سازی محل سوختهای در بر دارنده ماده جاذب (BP)، در راکتور نیروگاه بوشهر استفاده شده است. این بهینه سازی با اهداف گوناگونی قابل انجام است ولی در این تحقیق، هدف افزایش طول چرخه بهره برداری از نیروگاه یا به عبارت دیگر استفاده بهینه از سوختهای موجود در راکتور بوده است. مقایسه نتایج اولیه حاصل از چیدمان بهینه به دست آمده از اجرای الگوریتم ژنتیک با چیدمان مرجع (طرح روسی) نشان می دهد طول چرخه بهره برداری از نیروگاه حدود 8 روز افزایش یافته است. این افزایش با توجه به هزینه های بالای مراحل مختلف تولید، حمل و نگهداری سوختهای راکتور، باعث صرفه جویی کلان در هزینه های نیروگاه خواهد شد.