اثر عصاره هیدروالکلی چای سبز (Camellia sineisis L) بر گلوکز خون و وزن موش های صحرائی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

امروزه استفاده از گیاهان دارویی برای تخفیف علائم و درمان بیماری دیابت مورد توجه قرار گرفته که از جمله می توان به چای سبز (Camellia sinesis L.) اشاره نمود، ولی با توجه به عدم بیان دوز مناسب و متناقض بودن نتایج در مورد اثرات آن بر میزان قندخون، این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره آن در دوزهای مختلف بر قندخون و کاهش وزن در موش های دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.
این مطالعه تجربی روی 40 سر موش صحرایی نژاد ویستار در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. تعداد 8 سر از موش ها به عنوان گروه طبیعی نگهداری و به 32 سر آنها استرپتوزوتوسین با دوز mg/kg 50 محلول در نرمال سالین به روش داخل صفاقی تزریق شد. موش های دیابتی به طور تصادفی در چهار گروه 8 تایی تقسیم شدند. از چهار گروه موش های دیابتی به سه گروه به ترتیب دوزهای 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی چای سبز محلول ده درصد DMSO (Dimethyl Sulfoxide) در آب مقطر و به گروه دیابتی کنترل به طور مشابه محلول ده درصد DMSO در آب مقطر از طریق گاواژ روزانه به مدت 6هفته داده شد. تمام حیوانات در شروع مطالعه و هفته های2 و 4 و 6 بعد از شروع مطالعه از لحاظ قندخون و وزن اندازه گیری شدند. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی استودنت و ANOVA یک طرفه تجزیه و تحلیل شد.
میانگین قندخون ناشتا در گروه های دیابتی که دوزهای مصرفی 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره چای سبز را دریافت کرده بودند، در مقایسه با گروه دیابتی کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.05)، ولی وزن حیوانات در سه گروه دریافت کننده دوزهای مختلف عصاره کاهش معنی داری نسبت به گروه کنترل غیردیابتی نشان نداد.
این مطالعه نشان داد که عصاره هیدروالکلی چای سبز با دوزهای مصرفی 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم سبب کاهش قندخون ناشی از دیابت می گردد و دوز mg/kg 100 مناسب ترین دوز این عصاره می باشد.