بررسی عوامل موثر بر سلامت خود ادراک سالمندان ایران

این مقاله شناخت محدودیت فعالیت، محدودیت عملکرد و اختلال روانی، ویژگی های جمعیتی- اجتماعی (پایگاه اقتصادی اجتماعی، تحصیلات، وضع فعالیت، سن و جنس) در سالمندان و تاثیر آنان بر سلامت خود ادراک سالمندان است. همچنین برازش داده های سلامت سالمندان با مدل ارائه شده توسط جانسون و ولینسکی و ارائه مدل نظری و تحلیلی مناسب برای بررسی همزمان نقش متغیرهای ذکر شده از اهداف این پژوهش می باشد.
مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی داده های طرح ملی پیمایش وضعیت سلامت سالمندان در جمهوری اسلامی ایران در سال 1381 است و برای تبیین سلامت خود ادراک سالمندان از دو رهیافت سلامتی جمعیت و رویکردهای شاخصهای سلامتی استفاده شده است.
تحلیل آماری نشان داد سالمندانی که محدودیت عملکرد، محدودیت فعالیت و اختلال روانی بیشتری داشته اند نسبت به کسانی که هیچ مشکل سلامتی نداشته اند سلامتی خود را ضعیف تر گزارش داده اند و مشاهده شد افراد طبقات اجتماعی پایین تر که دارای درآمد کمتر و سطح تحصیلات پایین تر هستند نسبت به افراد از طبقه اجتماعی بالاتر که درآمد بیشتر و سطح تحصیلات بالاتری دارند سلامت خودادراک پایین تری را گزارش داده اند.
نتایج بدست آمده از این پژوهش بیان کننده این است که محدودیت عملکرد، محدودیت فعالیت، اختلال روانی، پایگاه اقتصادی اجتماعی، تحصیلات و سن پیش بینی کننده های قابل اعتمادی برای سلامت خود ادراک در سالمندان می باشند.