رابطه ویژگی های شخصیتی معلمان با رضایت شغلی آنان در سه مقطع تحصیلی ابتدایی، راهنمایی و متوسطه در شهرستان مسجدسلیمان

هدف پژوهش بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با رضایت شغلی معلمان بوده است. در این پژوهش 3 ویژگی شخصیتی (درونگرایی، برونگرایی و روان رنجوری) با پنج بعد رضایت شغلی (مدیر، جو سازمانی، وضعیت اقتصادی، توسعه شغلی، وضعیت محیط کار) در گروهی از معلمان زن و مرد در سه دوره ابتدایی، راهنمایی و متوسطه با 6 فرضیه اصلی بررسی شد. روش پژوهش توصیفی، از نوع همبستگی بود و جامعه آماری را کلیه معلمان زن و مرد سه دوره تحصیلی مدارس دولتی شهر مسجد سلیمان تشکیل داده اند (1696 نفر). نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از میان جامعه آماری (230 نفر) انتخاب شد. برای جمع آوری داده های پژوهش از آزمون شخصیتی آیزنک و آزمون محقق ساخته رضایت شغلی استفاده گردید. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه ویژگی های شخصیتی 87/0 و برای پرسشنامه رضایت شغلی معلمان 85/0 برآورد گردید. نتایج نشان داد بیشترین میزان رضایت، رضایت از مدیر است و کمترین میزان رضایت، رضایت از مسائل اقتصادی است. بین ویژگی شخصیتی درونگرایی معلمان با میزان رضایت از توسعه شغلی و شرایط محیط کار در سطح 05/0 تفاوت معنادار بوده است. با افزایش ویژگی شخصیتی درونگرایی معلمان، میزان رضایت از توسعه شغلی و شرایط محیط کار کاهش پیدا می کند و ضریب همبستگی بین برونگرایی و شرایط محیط کار در سطح 05/0 معنادار بوده است و بین برونگرایی با شرایط محیط کار نیز رابطه معکوس وجود دارد. بین عوامل جمعیت شناختی با رضایت شغلی نیز تفاوت معناداری مشاهده شد و بین عوامل جمعیت شناختی با ویژگی های شخصیتی با توجه به مدرک، گروه های سنی، جنس و وضعیت تاهل بجز در بعد روان رنجوری در دوره راهنمایی و متوسطه، تفاوت معناداری مشاهده نشده و معلمان مرد روان رنجورتر از معلمان زن هستند.