ادبیات تطبیقی و نقش آن در گفتگوی تمدن ها

یونگ به وجدان ناخودآگاه فرو ید بعدی تازه افزودو آن را «ناخودآگاه همگانی» نامید. در «و جدان ناخودآگاه همگانی» همهء آرزو ها و امیال بشری انبار شده، ادبیات که خاستگاهش همین امیال نهفته است،و سیله ای است برای گفتگوی تمدنها، چرا که بررسی جدی ادبیات نشان می دهد که همهء نویسندگان، هنرمندان در همهء دوران های تاریخی سخن مشابه می گفتند. به همین دلیل می توان از مضامین مشترک در ادبیات سود جست، برای اثبات این نکته که انسان در همهء دو ران های تاریخی یک سخن را تکرار می کرده است، چون این سخن در مورد ادیان، ادبیات همهء ملت ها صادق است، بنابراین، برای نزدیک کردن ملت ها و تمدن های جهان به یکدیگر، می توان از ادبیات استفاده کرد. در این مقاله ضمن بحث دربارهء آراء منتقدانی چون کلود لوی استرو س،وو لاد یمیر پراپ ثابت شده که اساطیر و ادبیات ساخته و پرداختهء ذهن آدمی است، چون کارکرد ذهن آدمیان یکی است، بنابراین مضامین مشترک در ادبیات کلیهء ملت ها ظاهر می شود.