فرمولاسیون شیاف ایبوپروفن اطفال

ایبوپروفن دارویی از خانواده داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است که جهت تسکین دردهای متوسط تا شدید به کار می رود. درعین حال این دارو اثرات نامطلوب ثابت شده ای مانند گاستریت را بر دستگاه گوارش تحمیل می نماید؛ لذا فرموله کردن این ماده بصورت شیاف به خصوص جهت استفاده در اطفال کمک بزرگی به پزشکان در تجویز دارو جهت بیماران نیازمند و بدون اراده بلعی و یا کودکان حساس به مصرف خوراکی می باشد. به علاوه به نظر می رسد مسئله فراهمی زیستی و انحلال ناموفق این دارو بشکل شیاف مشکل اساسی آن در عدم عرضه آن به بازار دارویی بوده است.
در این مطالعه مقادیر مختلف دارو(50 و100میلی گرم) با اندازه ذره ای متفاوت 60 و100میکرون در پایه وایتپسول H15و W35و بتاسیکلودکسترین با مقادیر مختلف 5 و10درصدبه عنوان کمک کننده به انحلال دارو در محیط سیلیکلون دی اکسید کلوئیدی بهمراه توئین 80 به نسبتهای 25/0 و5/0 و1 درصد به منظور عوامل سوسپانسیون کننده و قوام بخش در فرمولاسیون شیاف ایبوپروفن مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج این پژوهش نشان داد که استفاده از پایه وایتپسولH15، توئین80 با غلظت 5/0درصد، اندازه ذره ای 60 میکرون، استفاده از10درصد بتا سیکلودکسترین به عنوان افزاینده حلالیت و کاربری 100 میلی گرم دارو در فرمولاسیون بهترین نتایج را در آزادسازی به موقع دارو از پایه نشان داده بود. ضمن آنکه استفاده از 5/0درصد ماده سلیکیون دی اکساید کلوئیدی حین ساخت جهت ایجاد یکنواختی و پخش بهتردارو در شیاف ها، محتوای یکنواخت تری به شیاف های تولیدی می بخشد.
بنظر میرسد از مجموع فرمولاسیونهای ساخته شده با عوامل متغیر هیچکدام تفاوت معنی داری با هم نداشتند (05/0p>)و تنها فرمولاسیون برتر بود که با آزاد کردن 75 درصد از داروی خود در 52/42 دقیقه نسبت به فرمولاسیوهای دیگر تفاوت معنی داری داشت