بررسی عوامل مرتبط با ترس در بیماران تحت درمان با الکتروشوک در بخش های روانپزشکی بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی.

الکتروشوک مداخله غیر دارویی مهم و موثری در درمان بسیاری از بیمارانی است که از اختلالات عصبی و روانی شدید رنج می برند. از آنجایی که در این روش درمانی از الکتریسیته و تولید تشنج استفاده می شود، بسیاری از بیماران از آن ترس دارند که باعث عدم پذیرش آن می شود.
پژوهش حاضر به منظور بررسی عوامل مرتبط با ترس در بیماران تحت درمان با الکتروشوک در بخش های روانپزشکی بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 87 – 1386انجام گردید.
این پژوهش بصورت توصیفی انجام گرفت. 200 بیمار تحت درمان با الکتروشوک که واجد شرایط بودند از طریق نمونه گیری غیر تصادفی وارد مطالعه شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه پژوهشگر ساخته ای استفاده شد که پس از تعیین اعتبار محتوا و صوری، پایایی ابزار با روش ثبات درونی تعیین گردید. سپس داده ها با روش خود گزارش دهی جمع آوری شده و از طریق نرم افزار اس پی اس اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که 5/99 درصد از واحدهای مورد پژوهش در درمان با الکتروشوک از آن ترسیده و 5/0 درصد از آن ها هیچ ترسی را گزارش نکرده بودند. همچنین نتایج نشان داد که عوامل مربوط به «روش الکتروشوک» با میانگین و انحراف معیار 49/23 ± 43/44 درصد بالاترین میزان ترس بود.
اکثریت نمونه های پژوهش در درمان با الکتروشوک ترس را تجربه کرده که در مقایسه با نتایج سایر مطالعات، ترس آنان بیشتر بود. همچنین بر اساس نتایج بیشترین ترس مربوط به ترس از«روش الکتروشوک» بود که با نتایج مطالعات دیگر مطابقت داشته است. بنابراین، می توان چنین نتیجه گیری کرد که با طرح و انجام اقدامات آموزشی و مشاوره ای مناسب به بیماران تحت درمان با الکتروشوک می توان ترس آن ها را کاهش داده و بدین طریق گام موثری در جهت راحتی بیماران و پذیرش این درمان برداشت.