اثرات سیستم کولینرژیک آمیگدال در کنترل میزان اضطراب رتها در تست ماز بعلاو های شکل مرتفع

اضطراب یک اختلال بسیار شایع می باشد که بسیاری از افراد جامعه را مبتلا می سازد و با اختلالات فیزیولوژیک و رفتاری همراه است. مطالعات قبلی نشان دهنده نقش نرونها و گیرنده های کولینرژیک مغز در واسطه گری اضطراب می باشد. در تحقیق حاضر اثرات سیستم کولینرژیک آمیگدال بر روی رفتارهای اضطرابی بررسی شده است.
در این پژوهش محل آمیگدال با استفاده از دستگاه استرئوتاکسی بر روی موش های مورد بررسی پیدا گردیده و کانول های راهنما دقیقا در همان محل نصب گردید. داروهای مورد نظر با استفاده از کانول تزریقی داخل ناحیه مرکزی آمیگدال تزریق شدند و اثرات گیرنده موسکارینی و نیکوتینی استیل کولین در آمیگدال مرکزی در کنترل اضطراب موشهای صحرایی نر بالغ با استفاده از تست ماز بعلاوه ای شکل مرتفع بررسی گردید.
تزریق دو طرفه فیزوستگمین (دوز 2 میکروگرم) به آمیگدال مرکزی باعث کاهش درصد زمان سپری شده و درصد دفعات ورود به بازوی باز (p<0.05) می شود که نشان دهنده افزایش سطح اضطراب می باشد. تزریق دو طرفه آنتاگونیست گیرنده موسکارینی، پیلوکارپین (دوزهای 25/0، 5/0 و 1 میکروگرم) اثرات معنی داری بر رفتارهای اضطرابی (p>0.05) ندارد. تزریق دو طرفه نیکوتین (دوز های 1 و 2 میکروگرم) به آمیگدال مرکزی باعث کاهش درصد زمان سپری شده و درصد دفعات ورود به بازوی باز(p<0.05) می شود که نشان دهنده افزایش سطح اضطراب می باشد. تزریق دو طرفه مکامیل آمین (دوزهای 20، 30 و 50 نانو گرم) آنتاگونیست گیرنده نیکوتینی باعث بروز اثرات ضد اضطرابی معنی داری(p<0.05) می شود.
نتایج بدست نشان می دهد که گیرنده های موسکارینی و نیکوتینی آمیگدال در کنترل اضطراب نقش دارند