اثر رتینوئیک اسید تزریقی در پوسته هسته اکومبنس بر دریافت غذا و وزن بدن موشهای صحرایی نر

رتینوئیدها، ترکیبات چربی دوست مشتق از ویتامین A هستند که بر بسیاری از فرآیندهای متابولیکی و تکاملی اثر می گذارند و اعمال فیزیولوژیکی و فارماکولوژیکی خود را با تنظیم نسخه برداری از ژنهای هدف ویژه انجام می دهند. هیپوتالاموس، مرکز اصلی کنترل دریافت غذا در بدن می باشد و نواحی دیگر از جمله هسته اکومبنس از طریق هیپوتالاموس بر این پدیده تاثیر می گذارد. در این مطالعه اثر تزریق رتینوئیک اسید در پوسته هسته اکومبنس بر دریافت غذا و وزن بدن مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور ابتدا حیوانات با استفاده از مخلوط کتامین-گزیلازین بیهوش و بکمک دستگاه استریوتاکس، کانول گذاری دو طرفه در ناحیه پوسته هسته اکومبنس صورت گرفت و پس از بهبودی (یک هفته)، رتینوئیک اسید، آگونیست گیرنده های رتینوئیدی با غلظتهای 5/1، 3، 6 میکروگرم بصورت دو طرفه در پوسته هسته اکومبنس بمدت 4 روز تزریق شد و تغییرات روزانه وزن و غذای مصرفی اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهد، تزریق رتینوئیک اسید بداخل هسته اکومبنس، بمقدار 5/1 میکروگرم سبب کاهش معنی دار وزن بدن موشهای صحرائی می شود ولی بطور متوسط هیچکدام از مقادیر فوق بر دریافت غذا اثر معنی داری ندارد، اگر چه بطور نسبی دریافت غذا را کاهش داده است. بنابراین بنظر می رسد رتینوئیدها در پوسته هسته اکومبنس با اثر بر میانجی های عصبی مرتبط با متابولیسم انرژی و مراکز کنترل سیری و گرسنگی در هیپوتالاموس، و از طریق گیرنده های هسته ای، نقش خود را در کنترل وزن و دریافت غذا ایفا می کنند.