بررسی اثر آمینوگوآنیدین در پاسخ های رفتاری درد نوروپاتی مدل CCI در موش بزرگ آزمایشگاهی

مطالعات مختلف نشان داده است که مکانیسم های مختلفی در ایجاد درد نوروپاتی دخالت دارند. افزایش نیتریک اکساید در محل آسیب با افزایش نفوذ پذیری غشا سلول های هدف به عنوان یک عامل موثر بر درد نوروپاتی مطرح است. هدف این مطالعه، بررسی اثرات آمینوگوانیدین (AG) به عنوان یکی از مهارکننده های سنتز نیتریک اکساید بر علایم رفتاری درد نوروپاتی است. در این پژوهش از موش سفید بزرگ آزمایشگاهی نر از نژاد ویستار (200- 300 گرم) استفاده کردید. ایجاد نوروپاتی به روش CCI با ایجاد چهار گره شل به فواصل یک میلی متر قبل از سه شاخه شدن عصب سیاتیک ایجاد شد. دو هفته بعد از ایجاد CCI و یک ساعت پس از تزریق آمینوگوآنیدین با دوزهای mg/kg 75 و150 و300، پدیده آلودینای مکانیکی و هایپرآلژریای حرارتی بررسی گردید. نتایج مطالعه ما نشان داد که ایجاد CCI باعث بروز نشانه های درد نوروپاتی در همه حیوانات شد. مقایسه دوزهای مختلف آمینوگوانیدین نشان داد که دوزهای mg/kg 75 و 150 و 300 باعث کاهش آلودینیای مکانیکی و هایپرآلژزیای حرارتی شد. هم چنین اثر دوز 300 بر کاهش هایپرآلژزیای حرارتی به میزان معنی داری بیش تر از دو دوز دیگر (75 و150) بود.
نتایح این مطالعه نشان می دهد که آمینوگوانیدین می تواند نقش مهمی در کاهش درد نوروپاتی داشته باشد که این اثرات می تواند از طریق مهار تولید نیتریک اکساید اعمال شود. علاو بر این، مهار دی آمین اکسیداز و یا اثرات آنتی اکسیدانی آن نیز می تواند در این پدیده موثر باشند که نیازمند بررسی های بیش تر است و با شناخت مکانیسم اثر آن می توان از آن جهت ساخت یک داروی جدید برای کاهش دردهای نوروپاتی در انسان بهره گرفت.