یک الگو برای ارزشیابی درونی دانشکده های پرستاری

هدف ارزشیابی، قضاوت درباره کیفیت آموزش و مشخص نمودن جنبه های قوت و ضعف آن جهت دست یابی به اهداف نظام آموزشی و ارتقاء کیفیت می باشد. به این منظور مناسب ترین روش، ارزشیابی درونی است که توسط خود اعضاء گروه انجام می شود. این مطالعه با هدف ارزشیابی درونی گروه پرستاری داخلی و جراحی در دوره آموزشی داخلی و جراحی 2 و به منظور تعیین نقاط قوت و ضعف، جهت ارتقاء کیفیت آموزش انجام گردیده است.
این مطالعه در گروه پرستاری داخلی و جراحی دانشگاه علوم پزشکی سمنان انجام گردید. از الگوی تسهیل تصمیم گیری سیپ (CIPP) استفاده شده و عوامل مورد ارزشیابی شناسائی گردیده و برای هر سه شاخص درون داد، فرآیند و برون داد نظام آموزشی، وضعیت مطلوب و نشان گرهای آن مشخص شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه و سیاهه می باشد. پرسشنامه ها براساس مقیاس رتبه بندی لیکرت به 5 رتبه، عالی، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف تقسیم و ارقام 5-1 برای آن منظور شد. جهت ارزشیابی وسایل از مقیاس 3 درجه ای استفاده شد و نمرات 5 برای کامل، 3 برای ناقص و 1 برای عدم وجود، تعیین گردید. جامعه و نمونه مورد ارزیابی را کلیه اعضاء هیات علمی، نیروهای پشتیبانی و دانشجویان کارشناسی پیوسته پرستاری تشکیل می دادند. میانگین نمرات به دست آمده از پرسشنامه ها، با جدول طبقه بندی دانشگاه ها که توسط گورمن پیشنهاد شده مقایسه گردیده است.
تعداد نیروی انسانی گروه با نمره 32/1 کم ترین امتیاز را به دست آورد. بالاترین امتیاز (86/3) را دوره آموزشی مورد اجرا از نظر هیات علمی اخذ نموده است. دانشجویان، درخصوص فرآیند آموزش دروس تئوری بالاترین نمره (23/4) را به اساتید خود داده اند، درحالی که اساتید، در فرآیند آموزش بالینی کم ترین نمره (01/3) را از دانشجویان خود گرفته اند. برون داد نظام آموزش عالی را دانش آموختگان و تولید دانش نو تشکیل می دهند. امتیاز به دست آمده برای مهارت دانش آموختگان از نظرخودشان 1 می باشد. در بخش تولید دانش نو، اعضاء هیات علمی این گروه نمره 84/2 را به دست آورده اند.
در مجموع، گروه پرستاری داخلی و جراحی، امتیاز 86/2 را کسب و در طبقه «رضایت بخش»، قرار می گیرد. ولی عوامل ناموفق زیادی وجود دارند که مانع از موفقیت گروه در دست یابی به اهداف می گردند.