بررسی اثرات هیپوتیروئیدیسم بر میزان وابستگی به مرفین در موش

در این بررسی پیدایش وابستگی جسمی موش های سالم نر Swiss-Webster هیپوتیروئید نسبت به مرفین، از طریق ارزیابی علائم تظاهرات قطع دارو در اثر تجویز نالوکسان بررسی شد. حیوانات در چهار گروه کنترل، معتاد، هیپوتیروئید و معتاد هیپوتیروئید تقسیم شدند. وضعیت هیپوتیروئیدی با تجویز داروی پروپیل تیواوراسیل به مقدار 1/0 % در آب آشامیدنی به مدت دو هفته در موش ها ایجاد گردید. موش های کنترل فقط از آب آشامیدنی استفاده نمودند. با تجویز داخل صفاقی مرفین به مدت چهار روز طبق روش مارشال، حیوانات گروه دوم و چهارم به مرفین وابسته شدند. با تجویز نالوکسان به صورت داخل صفاقی یک ساعت پس از آخرین نوبت دریافت مرفین، تظاهرات قطع دارو در موش ها مورد ارزیابی قرار گرفت. تمام داده ها به صورت SEM ± Mean بیان گردید. برای تعیین تفاوت معنی دار بین گروه ها از آزمون آماری ANOVA یک طرفه و دو طرفه و تست Tukey استفاده شد و P<0.05 به عنوان سطح آماری معنی دار در نظر گرفته شد. بر اساس یافته های این بررسی، میزان و شدت وابستگی به مرفین در حیوانات هیپوتیروئید بسیار بیشتر نسبت به گروه معتاد و کنترل نشان داده شد و علائم قطع دارو در آنان شدیدتر ظاهر گردید و اختلافات بین علائم دیده شده در گروه های حیوانی مورد مطالعه در این بررسی، نسبت به گروه کنترل معنی داری بودند (P<0.05). نتایج این بررسی حاکی از این احتمال می باشد که پدیده هیپوتیروئیدی می تواند در میزان وابستگی به مرفین، که ممکن است از طریق تغییر در تعداد و یا تمایل گیرنده های اوپیوئیدی موجود در CNS صورت گرفته باشد، موثر واقع گردد.