بررسی کشتارگاهی بیماری تیلریوز گاوی در شهرستان سنندج

تیلریوز یکی از بیماری های شایع درمانگاهی ویکی ازعلل مرگ و میر نشخوارکنندگان در مناطق بومی ازجمله ایران است. لاشه کشتاری وضمائم این دامها نیز قابل مصرف نبوده وحذف میشوند. این مطالعه برای تعیین فراوانی آلودگی گاوهای کشتار شده در کشتارگاه سنندج به انگل تیلریا درسال 1385 انجام گرفت. از 252 راس گاو کشتاری که عقده لنفاوی متورم داشتند (تیلریا باعث تورم عقده لنفاوی در گاو می شود) گسترش عقده های لنفی تهیه گردید و فرم شیزونت تک یاخته (اجسام آبی کخ) در آنها جستجو شد. در این مطالعه 26 مورد (3/10%) مثبت بودند. بیشترین تعداد آلودگی به تیلریا در ماه های خرداد (32%)، تیر(16%) ومرداد(20%) دیده شد ولی در ماه های بهمن واسفند هیچ موردی مشاهده نگردید. از نظر سن ابتلا، جنس و نژاد دامهای آلوده نیز تفاوت معنی داری وجود داشت. بیشترین موارد بیماری درگروه سنی بالای چهار سال (66%) جنس ماده(77%) و نژاد دورگ (54%) دیده شد. ازآنجائیکه کشتار دامهای ماده در سنین بالا وپس از عمر اقتصادی آنها می باشد در نتیجه مدت زمان طولانی تری در معرض آلودگی قرار میگیرند وفرصت بیشتری برای بروز بیماری دارند به همین دلیل موارد بیماری در سنین بالا ودر جنس ماده بیشتر است.در مورد نژادها نیز نیز علت فراوانی آلودگی در نژاد دورگ این است که مراقبت از دامهای نژاد اصیل بویژه واکسیناسیون و سم پاشی به مراتب بیشتر ودقیقتر از بقیه انجام می گیرد و در صورت ابتلا به بیماری سریعا" درمان میشوند. از سوی دیگر دامهای نژاد بومی به بیماری های انزئوتیک مقاومت بیشتری نشان میدهند و کمتر مبتلا می شوند در نتیجه دامهای نژاد دورگ که نه مراقبت دامهای اصیل را دارند ونه مانند دامهای بومی مقاوم هستند بیشتر به بیماری مبتلا می شوند.