بررسی آثار ال- کارنیتین بر بافت بیضه موش صحرایی بالغ تیمار شده با کادمیوم

بررسی اثرات ال-کارنیتین بر بافت بیضه موش صحرایی بالغ تیمار شده با کادمیوم برای انجام تحقیق حاضر 30 سر موش صحرایی نر بالغ آلبینو از نژاد اسپراگو- داولی با وزن بین 240-180 گرم انتخاب شده و به صورت تصادفی به 5 گروه به شرح زیر تقسیم شدند:گروه اول (کنترل)؛ هیچ ماده ای دریافت نکردند و در شرایطی مانند بقیه گروه ها نگهداری شدند. گروه دوم؛ آب مقطر به مقدار 3/0 میلی لیتر، گروه سوم؛ ال- کارنیتین به مقدارmg/kg 500 وزن بدن، گروه چهارم؛ کادمیوم به مقدارmg/kg 1 وزن بدن و گروه پنجم؛ کادمیوم به مقدار mg/kg 1 وزن بدن + ال- کارنیتین به مقدار mg/kg 500 وزن بدن را یک روز در میان و به مدت 16 روز به صورت دا خل صفاقی دریافت کردند. در روز 17ام بعداز اولین تزریق، موش های صحرایی نر در حالت بیهوشی تشریح شدند.
برای بررسی تعداد اسپرم، دم اپیدیدیم راست جدا و در داخل 10 میلی لیتر، محلولHBSS تکه تکه شد. برای بررسی های بافت شناختی، بیضه راست حیوانات در داخل محلول تثبیت کننده، فرمالین 10 درصد قرار گرفت. با استفاده از رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی Ki-67 تقسیم سلولی در لوله های اسپرم ساز بیضه بررسی شد. همچنین با استفاده از Johensen Score، جمعیت سلول های زایای موجود در لوله های اسپرم ساز بیضه موش های مورد آزمایش بررسی شد.
یافته ها نشان می دهد که کادمیوم باعث کاهش تعداد اسپرم دم اپیدیدیم، تقسیم سلولی در لوله های اسپرم ساز و جمعیت سلول های زایای موجود در لوله های اسپرم ساز بیضه می شود. به علاوه ال- کارنیتین باعث افزایش تعداد اسپرم دم اپیدیدیم، تقسیم سلولی در لوله های اسپرم ساز و جمعیت سلول های زایای موجود در لوله های اسپرم ساز بیضه در گروه تیمار شده با کادمیوم می شود.
با توجه به نتایج به دست آمده می توان عنوان کرد که ال-کارنیتین باعث بهبودی آثار مخرب کادمیوم بر بافت بیضه، تقسیم سلول اسپرماتوگونی و تعداد اسپرم دم اپیدیدیم می شود.