الگوی عدالت و پیشرفت در اسلام با تاکید بر الگوی دولت مهدوی

در آستانهء دههء چهارم انقلاب اسلامی که از سوی رهبر معظم انقلاب، «دههء عدالت و پیشرفت» نام گذاری شده است، این پرسش اساسی مطرح می شود که الگوی عدالت و پیشرفت در انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران چیست؟ نوع پاسخ به این پرسش راهبردی، چگونگی آیندهء نظام را رقم می زند. در جهان معاصر غالبا دو الگوی عدالت و پیشرفت که هر دو برآموزه های غربی تکیه دارند، مطرح است؛ اولی مدل لیبرال دموکراسی ودومی الگوی سوسیال دموکراسی یا مارکسیستی است. از آنجا که نظام جمهوری اسلامی و گفتمان آن، ریشه در گفتمان اسلام ناب محمدی دارد، ارائهءهرگونه الگویی برای عدالت و پیشرفت در جمهوری اسلامی (ضمن بهره گیری از تجربیات مثبت مدلهای معاصر) باید از مکتب اسلام سرچشمه گرفته باشد.
در این مقاله، نویسنده برخلاف دیدگاهی که الگوی توسعهء بومی (ایرانی -اسلامی) را نفی می کند، تلاش کرده است تا با بهره گیری از دو الگوی اسلامی در صدر اسلام و عمدتا دولت آرمانی اسلام در عصر حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)، به این پرسش اساسی و نیاز امروز، پاسخ دهد. بر این مبن، مقاله در دو بخش تنظیم شده است؛ بخش اول به بحث عدالت و بخش دوم به پیشرفت اختصاص یافته است، با این ایده که در نگاه اسلامی بین این دو متغیر سازگاری وجود دارد و اگر بنا بر تقدم باشد،عدالت، مقدم است.