بررسی دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در خصوص ارتباط بین نحوه ی رفتارهای آموزشی اساتید بالینی با اضطراب دانشجویان سال 86-1385

چگونگی رفتارهای آموزشی اساتید بالینی پرستاری و ارتباط آنها با دانشجویان، ممکن است به طور مثبت و یا منفی بر اضطراب و متعاقبا یادگیری و عملکرد دانشجویان تاثیر بگذارد.
هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین نحوه ی رفتارهای آموزشی اساتید بالینی با اضطراب دانشجویان از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشکده های پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی گیلان بوده است.
در این پژوهش 171 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گیلان که به کارآموزی اشتغال داشتند، به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر دو بخش مشخصات فردی، بررسی رفتارهای آموزش بالینی و پرسشنامه اضطراب آشکار اشپیلبرگر بود که توسط واحدهای مورد پژوهش در محیط های کارآموزی تکمیل گردید.
نتایج این پژوهش نشان داد که ارتباط معکوس و معنی دار بین رفتارهای آموزش فردی(0001/0P< و 63/0-r=) و رفتارهای آموزش حرفه ای(0001/0P< و 47/0-r=) اساتید بالینی با اضطراب آشکار دانشجویان وجود دارد به نحوی که با قوی تر شدن رفتارهای آموزشی اساتید، اضطراب دانشجویان کاهش می یابد.
با توجه به نتایج بدست آمده، اساتید بالینی پرستاری باید هوشیار باشند که رفتارهای آموزشی آنها به دانشجویان در کنترل اضطراب خود در محیط بالینی کمک می نماید.