مقایسه اثر هورموندرمانی و آرامسازی بر اختلالات وازوموتور در زنان یائسه

هورمون درمانی درمان رایج در اختلالات وازوموتور یائسگی است، ولی بدلیل احتمال سرطان زایی و اثرات جانبی آن چندان مورد توجه قرار نمی گیرد. یکی از روش های درمان جایگزینی در این قبیل اختلالات آرامسازی است. مقایسه تاثیر هورمون درمانی و آرامسازی بر اختلالات وازوموتور در زنان یائسه می باشد.
در این مطالعه نیمه تجربی90 نفر از زنان یائسه، که از علایم وازوموتور رنج می بردند بطور آسان انتخاب و سپس بطور تصادفی در سه گروه هورمون در مانی جایگزینی، آرامسازی و شاهد قرار گرفتند. برروی گروه شاهد هیچ گونه مداخله ای صورت نگرفت. جمع آوری اطلاعات به روش مصاحبه و با استفاده از پرسشنامه انجام شد.
تفاوت آماری معنی داری از نظر شدت علائم وازوموتور بین سه گروه قبل از درمان دیده نشد. تمرینات آرامسازی و هورمون درمانی هر دو شدت علایم وازوموتور را کاهش دادند. در مقایسه گروه هورمون درمانی و شاهد، بعد از مداخله به جز سرگیجه سایر علائم وازوموتور کاهش معنی داری یافتند. در مقایسه گروه آرامسازی و شاهد، بعد از مداخله به جز سرگیجه و ضعف و بیحالی سایر علائم وازوموتور کاهش معنی داری یافتند. اگرچه هورمون درمانی و آرامسازی هر دو بر روی علایم وازوموتور موثر بودند، اما هورمون درمانی در کاهش دفعات گرگرفتگی موثرتر از آرامسازی بود.
آرامسازی و هورمون درمانی هر دو در درمان اختلالات وازوموتور موثر می باشند. بنابراین، در موارد منع مصرف هورمونها یا عدم تمایل بیمار می توان از آرامسازی استفاده کرد.