ارزیابی اثرات حاد و مزمن آلومینیوم بر روی یادگیری و حافظه موش صحرایی

با توجه به نقش آلومینیوم در پیدایش اختلالات عصبی در بیماری های مزمن کلیوی، در این پژوهش سعی شده است که اثرات حاد و مزمن آلومینیوم بر روی حافظه و یادگیری موش صحرایی مورد مطالعه قرار گیرد. به منظوربررسی اثرات کوتاه مدت و دراز مدت آلومینیوم بر روی مراحل مختلف یادگیری و حافظه، پس از گروه بندی رت ها، کلرور آلومینیوم با غلظت های 1 و 5 و 10 و 20 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در سه دوره زمانی 30، 45 و 60 روز به صورت داخل صفاقی تزریق و از دستگاه Shutllebox برای ارزیابی یادگیری و حافظه استفاده شد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که سطح پلاسمایی آلومینیوم به میزان قابل توجهی افزایش یافته است ولی این عنصر در دوز mg/kg20 اثرات قابل توجهی بر روی سرعت یادگیری نداشته است. در صورتی که دوزهای 1 و 5 و 10 میلی گرم به طور واضح سرعت یادگیری و تثبیت حافظه را کاهش داد که میزان کاهش با مدت و دوز تزریقی رابطه مستقیمی را نشان داد. بیشترین درصد کاهش یادگیری و حافظه در دوز 15 میلی گرم دردوره های 30 و 45 روزه بوده که به ترتیب 5/34 و 3/52 درصد کاهش را نشان داد (05/0p<). تزریق mg/kg2داروی آرکولین، افزایش حدود 25 درصدی یادگیری را سبب شد که در مقایسه با گروه کنترل دارای اختلاف معنی دار آماری بود (05/0p<). با توجه به نتایج حاصله از این تحقیق به طور کلی می توان چنین نتیجه گیری کرد که آلومینیوم بر روی اعمال و فعالیت های طبیعی سلول های عصبی تاثیر گذاشته و باعث یک سری تغییرات درسرعت یادگیری و تثبیت حافظه می شود که این تغییرات تابع غلظت و مدت زمانی می باشد که سلول ها تحت تاثیراین عنصر قرار می گیرند.