مقایسه کارایی راکتور لجن فعال دارای بستر ثابت و لجن فعال متعارف در تصفیه پساب های صنعتی آلوده به پروپیلن گلیکول

پروپیلن گلیکول یک ترکیب شیمیایی آلی است که کاربرد گسترده ای در صنایع مختلف داشته و انتشار آن به محیط زیست اثرات بهداشتی و زیست محیطی مضری در پی دارد. فرایند لجن فعال بسترثابت یکی از انواع فرایندهای بیولوژیکی تصفیه فاضلاب به شمار می رود که از جمله مزایای آن می توان به غلظت بالای توده میکروبی، امکان تصفیه میزان جریان بیشتر یا بازده بالاتر در میزان جریان مشابه فرایندهای رشد معلق اشاره نمود. هدف از این مطالعه مقایسه اثر تغییرات بار آلی بر بازده حذف بیولوژیکی پروپیلن گلیکول در راکتور لجن فعال دارای بستر ثابت و راکتور لجن فعال متعارف بوده است. جهت دستیابی به هدف فوق در فاز اول سیستم طی چهار مرحله با زمان های ماند 8، 6، 4 و 2 ساعت و غلظت پروپیلن گلیکول ورودی mg/l 500 و در فاز دوم سیستم در زمان ماند ثابت 6 ساعت و غلظت های پروپیلن گلیکول ورودی 1000، 1500، 2000 و mg/l 2500 مورد بهره برداری قرار گرفت. بازده حذف پروپیلن گلیکول در راکتور لجن فعال دارای بستر ثابت نسبت به راکتور لجن فعال متعارف در زمان ماندهای 8، 6، 4 و 2 ساعت به ترتیب 6/14، 5/24، 16/41 و 6/57 % بیشتر از راکتور لجن فعال متعارف بوده است. در مرحله دوم بازده راکتور لجن فعال بستر ثابت در غلظت های 1000، 1500، 2000 و 2500 به ترتیب 8/19، 8/33، 45/39 و 96/25 % بیشتر از راکتور لجن فعال متعارف بوده است. با توجه به داده های حاصل از انجام پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که راکتور لجن فعال دارای بستر ثابت دارای برتری قابل ملاحظه ای بر راکتور لجن فعال متعارف می باشد.