اسلام و روابط دختر وپسر

ارتباط دختر و پسر، از جمله ارتباط های میان فردی است که به حسب شرایط خاص ضرورت پیدا می کند. در جهت تایید نحوه این نوع دوستی ها و اصول و شرایط حاکم بر آن، باید از رهگذر قواعد کلی ارتباط های انسانی این نوع روابط را جویا شد. زیرا روابط انسانی و شرایط و اشکال آن، ابداع عقلائی دارد و شارع مقدس به خصوص در مورد ارتباط با جنس مخالف، اقدام تاسیسی ننموده است. این نوشتار، در ابتدا این ارتباط را مطابق آن چه عقلا به آن عمل می کنند، تعریف نموده و آداب، شرایط و مولفه های آن را بیان می کند. سپس در راستای دستیابی به دیدگاه امضائی شارع، اصول، آداب، شرایط و مولفه های روابط دوستی با جنس مخالف را بیان می نماید. بر این اساس، اثبات می شود که ارتباط بین دختر و پسر، از طریق عقد موقت که مبتنی بر یکسری شرایط است، امکان پذیر می شود که شامل رعایت حیات فردی و عفت جمعی، بکارگیری معروف در ابراز دوستی، انحصاری بودن ارتباط و تعیین محدوده ارتباط است. سپس به آداب اخلاقی که با جنس مخالف باید رعایت گردد، اشاره شده که عبارتند از: انتخاب آگاهانه، دوستی هدف دار، دوستی خیرخواهانه و احترام گذاردن به یکدیگر و سرانجام مراحل طرح عملیاتی دوستی با جنس مخالف ارائه می شود.