ارزیابی اثر تزریق تریامسینولون داخل ویتره بر حدت بینایی بیماران مبتلا به CRVO ایسکمیک

 ارزیابی اثر تزریق تریامسینولون داخل ویتره بر حدت بینایی بیماران مبتلا به انسداد ایسکمیک ورید مرکزی شبکیه (CRVO).

روش پژوهش: 

این مطالعه با روش کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی بیماران مبتلا به CRVO ایسکمیک مراجعه کننده به درمانگاه شبکیه بیمارستان فیض در سال 87-1386 انجام گرفت. بیمارانی که کم‌تر از یک ماه از حمله اولیه بیماری آنان می‌گذشت و فاقد فشار بالای چشم، رتینوپاتی دیابتی، رتینوپاتی ناشی از فشار خون، سابقه لیزر درمانی یا اعمال جراحی چشم و بیماری‌های عروقی بودند وارد مطالعه شدند. بیماران بطور تصادفی به دو گروه مداخله با تزریق cc 1 از محلول تریامسینولون داخل ویتره (IVT) و گروه شاهد (بدون تزریق) تقسیم شدند. معاینات چشم در تمام بیماران در ماه اول، دوم، سوم و ششم صورت گرفت. جهت بررسی آماری از نرم افزار SPSS13 و نیز آزمون آماری t-test استفاده شد.

یافته‌ها: 

تعداد 52 بیمار شامل 22 مرد و 30 زن در دو گروه مداخله (25 نفر) و شاهد (27 نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران، 7/9±5/60 سال (محدوده 30 تا 80 سال) بود. طول مدت علامت‌دار بودن بیماران در گروه شاهد 5/5±21 و در گروه مداخله 6±19 روز بود (66/0P=). در تمام بیماران علایم بیماری CRVO نوع ایسکمیک از جمله نقص نسبی آوران مردمک (RAPD) وجود داشت. میانگین دید بیماران در گروه مداخله 20/0±75/1 و در گروه شاهد 08/0±91/1 لوگمار بود (1/0P=). اختلاف دو گروه از نظر بهبود ایجاد شده در حدت بینایی، تنها در پایان ماه اول معنی‌دار بود (019/0P=) و در سایر معاینات تفاوت معنی‌داری دیده نشد. در میزان فشار داخل چشم قبل و پس از تزریق در معاینات مختلف، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری:

 این مطالعه نشان داد که استفاده از تریامسینولون داخل ویتره باعث تغییر قابل ملاحظه‌ای در نتیجه بینایی بیماران مبتلا به انسداد ورید مرکزی شبکیه نمی‌گردد.