تاثیر روی باقیمانده و شکل های مختلف شیمیایی آن بر رشد و غلظت روی در گندم

روی از عناصر غذایی ضروری گیاه می باشد که خاک های آهکی ایران با کمبود آن روبه رو است. بازیابی کودهای دارای روی بسیار کم بوده و بخش زیادی از کود مصرفی در کشت اول جذب گیاه نشده و سبب تجمع روی در خاک و تبدیل آن به شکل های مختلف شیمیایی می شود. این تحقیق برای بررسی تاثیر روی باقیمانده و شکل های مختلف شیمیایی آن بر رشد و جذب روی در گندم انجام شده است. آزمایش در20 نمونه خاک سطحی از مناطق برنج کاری استان فارس در قالب بلوک های کامل تصادفی به صورت فاکتوریل (3×20) با فاکتورهای اصلی سه سطح روی و فرعی 20 نوع خاک در سه تکرار انجام شد. طی یک آزمایش گلخانه ای با گیاه برنج به هر نمونه هر کدام در سه تکرارسطوح 0، 5 و 10 میلی گرم در کیلو گرم خاک، کود روی از منبع سولفات روی به همراه سایر عناصر مورد نیاز گیاه اضافه شد. پس از برداشت به ترتیب در این خاک ها برنج و گندم کاشته شد. 67 روز پس از کاشت گندم وزن خشک قسمت هوایی و غلظت عناصر غذایی در گیاه اندازه گیری شد. در نمونه های خاک برداشته شده قبل از کاشت گیاه نیز غلظت روی و هم چنین مقدار شکل های مختلف شیمیایی روی تعیین شد.
نتایج نشان داد که افزایش روی باقیمانده تفاوت محسوسی در رشد گندم ایجاد نکرد ولی سبب افزایش غلظت روی در گیاه و مقدار جذب کل روی در هر گلدان شد که روابط معنی داری بین روی عصاره گیری شده و غلظت و جذب کل روی توسط گیاه به دست آمد (1p<). از شکل های مختلف شیمیایی روی بین غلظت و جذب کل روی و روی کربناتی همبستگی معنی داری در سطح 1 درصد به دست آمد. طبق نتایج به دست آمده 33 تا 44 درصد روی مصرفی به شکل کربناتی تبدیل می شود که علت اصلی اثر باقیمانده روی بر جذب و غلظت روی در گیاه تبدیل این عنصر به شکل کربناتی می باشد