اثر سیر بر آسیب های بیضه ای ناشی از دیابت شیرین در موش های صحرایی نر

دیابت شیرین با تغییرات بافتی بیضه همراه است. در مطالعه ی حاضر هر دو اثر پیشگیری کننده و درمانی سیر بر آسیب بیضه ای در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استروپتوزوتوسین (STZ) بررسی شد.
40 سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به 5 گروه تقسیم شدند. 1) گروه طبیعی (N)، 2) گروه طبیعی + سیر (N+G)، 3) گروه دیابتی (D)، که دیابت از طریق تزریق داخل صفاقی (60 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) استرپتوزوتوسین ایجاد شد. 4) گروه دیابتی + دریافت سیر قبل از دیابتی شدن (D+Gb)، که دریافت سیر به مدت سه هفته قبل از تزریق STZ آغاز شد و آن برای سه هفته ی دیگر ادامه یافت. 5) گروه دیابتی + دریافت سیر بعد دیابتی شدن D+Ga))، که دریافت سیر به مدت سه هفته بعد از تزریق STZ وجود داشت. آب سیر با دوز 1 میلی لیتر به ازای هر صد گرم وزن بدن توسط گاواژ به موش های صحرایی خورانده شد. آسیب بیضه ای با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین بررسی شد.
موش های دیابتی کاهش چشمگیری در قطر و تعداد سلول های زاینده ی توبول سمینیفروس نشان دادند. سیر به طور قابل توجهی تغییرات مورفولوژیک ایجاد شده به وسیله ی دیابت و کاهش سلول های زاینده را کم کرد. گروه دریافت کننده ی سیر قبل از تزریق STZ (D+Gb) نسبت به گروه دریافت کننده ی سیر بعد از تزریق STZ ((D+Ga بهبودی بیشتری را در عوارض ناشی از دیابت نشان دادند.
در این مطالعه برای اولین بار نشان داده شد که مصرف آب سیر دارای هر دو اثر پیشگیری کننده و درمانی بر کاهش آسیب های بیضه ای در موش های صحرایی نر دیابتی می باشد.