بررسی تفاوت تاثیر تمرینات با وزنه و تمرینات پلایومتریک بر روی عضلات رکتوس فموریس و بایسپس فموریس از دیدگاه الکترومیوگرافی سطحی

یافتن روش های مناسب برای بهبود فاکتورهای حرکتی و جسمانی از جمله اهداف محققین فیزیوتراپی و علوم ورزشی بوده است. در این میان، می توان به عوامل مؤثر در آمادگی جسمانی مانند قدرت و توان اشاره نمود. در سالیان اخیر برای بهبود قابلیت قدرت و توان، روش ها و برنامه های تمرینی مختلفی توسط متخصصان و مربیان مورد استفاده قرار گرفته است که از آن جمله می توان به تمرینات مقاومتی و تمرینات جهشی- پرشی(پلایومتریک) اشاره نمود. هدف از این تحقیق بررسی تفاوت تاثیر تمرینات با وزنه و تمرینات پلایومتریک بر روی عضله رکتوس فموریس و بایسپس فموریس از دیدگاه الکترومیوگرافی (Integrated Electromyogram) سطحی بود.
نمونه های این تحقیق شامل 45 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی (15 نفر گروه کنترل، 15 نفر گروه تمرینات وزنه و 15 نفر گروه تمرینات پلایومتریک) که سن آن ها بین 5/22 تا 6/25 سال قرار داشت بودند. تغییرات EMG عضلات رکتوس فموریس و بایسپس فموریس قبل و بعد از 6 هفته تمرین با وزنه و تمرین پلایومتریک از طریق الکترومیوگرافی سطحی اندازه گیری شد. برای اندازه گیری توان عضلات از آزمون پرش عمودی و برای اندازه گیری قدرت عضلات از آزمون اسکات استفاده شد. داده ها از طریق دستگاه MT8 دریافت و با نرم افزار MBMآنالیز شدند.
نتایج تحقیق نشان داد که متعاقب انجام شش هفته تمرینات با وزنه و پلایومتریک، میزان الکترومیوگرافی(Integrated Electromyogram) گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری پیدا کرده بود(05/0 > P). بین تاثیر تمرینات پلایومتریک و تمرینات با وزنه بر تغییرات EMG سطحی عضله بایسپس فموریس در هر دو مؤلفه قدرت و توان اختلاف معناداری مشاهده نشد. بین تاثیر تمرینات پلایومتریک و تمرینات وزنه(ایزوتونیک) بر تغییرات EMG عضله رکتوس فموریس در مؤلفه قدرت تفاوت معنی داری وجود داشت(05/0 > P).
تمرینات با وزنه باعث افزایش قدرت و توان انفجاری عضلات می شود، در حالیکه تمرینات پلایومتریک بیشتر باعث افزایش توان انفجاری عضلات می شود، ولی در کل می توان از هر دو شیوه تمرینی برای افزایش قدرت و توان بهره برد.