بررسی نظرات دندانپزشکان عمومی شهرستان اهواز در مورد برنامه های آموزش مداوم در اهواز

آموزش مداوم در ایران از سابقه طولانی برخوردار نمی باشد؛ از این رو ارزیابی دقیق این برنامه ها و پژوهش درباره آنها امری ضروری می باشد. بازنگری در برنامه های آموزش مداوم مطابق با نظرات فراگیران و برنامه ریزی بر اساس نیاز آنان می تواند در بهبود کیفیت و اثربخشی برنامه ها مؤثر باشد. این پژوهش با هدف تعیین نظرات دندانپزشکان عمومی شهرستان اهواز در مورد برنامه های آموزش مداوم دندانپزشکی انجام گرفت.
طی یک مطالعه مقطعی- توصیفی که در سال 1386 انجام شد، یکصد نفر از دندانپزشکان عمومی اهواز مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای حاوی مشخصات فردی و 42 سؤال در مورد ضرورت، اجرا و محتوای برنامه های آموزش مداوم دندانپزشکان و بر اساس مقیاس 5 درجه ای لیکرت بود. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS- 15 و روش های آمار توصیفی و آزمون تی تجزیه و تحلیل شدند.
8/79 درصد دندانپزشکان مرد و مابقی زن بودند. میانگین سابقه خدمت شرکت کنندگان 7/7± 6/12 سال بود. حدود دو سوم شرکت کنندگان، آموزش مداوم را یک ضرورت می دانستند. میانگین نظرات دندانپزشکان از نحوه اجرا و محتوای برنامه ها به ترتیب 99/0±01/3 و 95/0 ±94/2 بود. سه اولویت مهم آموزش مداوم دندانپزشکان به ترتیب شامل ترمیمی و زیبایی، اندودنتولوژی و جراحی دهان و فک و صورت بودند. استفاده از اساتید مجرب و طراحی برنامه ها متناسب با نیازهای منطقه ای به ترتیب با میانگین 89/0± 17/4 و 75/0 ±08/4 از عوامل بهبود کیفیت برنامه ها اعلام گردید. مقایسه نظرات دندانپزشکان زن و مرد با سوابق درمانی متفاوت در موارد مختلف تفاوت آماری معنا داری را نشان نداد.
دندانپزشکان، آموزش مداوم را یک ضرورت حرفه ای می دانند اما از نحوه اجرا و محتوای برنامه ها رضایت چندانی ندارند. برنامه ریزی بر اساس نیازهای منطقه ای و استفاده از اساتید مجرب باعث ارتقاء کیفیت برنامه ها و بهبود شرایط موجود خواهد شد.