اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی حاصل از تمایز سلول های بنیادی خون بند ناف انسان به سلول های شبه کبدی در آزمایشگاه

خون بند ناف به عنوان یک منبع از سلول های بنیادی خون ساز است. این سلول ها نیای سلول هایی هستند که می توانند سیستم خون ساز در بیماران مبتلا به بیماری های بدخیم و خوش خیم را بازسازی کنند. سلول های بنیادی مزانشیمی که از خون بند ناف انسان مشتق می شوند، در محیط آزمایشگاه، به انواع مختلفی از سلول ها از جمله؛ استخوان، غضروف و چربی تمایز می یابند. این مطالعه، امکان تبدیل سلول های بنیادی مزانشیمی را که از سلول های بنیادی خون بند ناف به دست آمده اند به سلول های کبدی در محیط آزمایشگاه بررسی می کند.
این یک مطالعه تجربی است که در سال 1387 در دانشگاه پیام نور مرکزی تهران با همکاری دانشگاه علوم پزشکی همدان انجام شد. خون بند ناف انسان از بیمارستان فاطمیه همدان تهیه شد و سلول های بنیادی مزانشیمی از آن به وسیله سانتریفیوژ بر اساس شیب غلظت جدا و سلول های تک هسته ای آن کشت داده شد. وقتی تراکم سلولی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از خون بند ناف انسان به 80 درصد رسید، با استفاده از محلول تریپسین اتیلن دی آمین تترا استیک اسید پاساژ داده شدند. سپس از پاساژ دوم سلول ها را در محیط کشت DMEM حاوی 10 میلی لیتر بر لیترسرم جنینی گاوی،20 نانوگرم بر میلی لیتر فاکتور رشد کبدی،10 نانوگرم بر لیتر فاکتور رشد فیبروبلاستی بازی و20 نانوگرم بر لیتر انکوستاتین M کشت داده شدند. به طور متوسط هر سه روز یک بار محیط ها را تعویض کرده و محیط های جمع آوری شده در فریزر 20 درجه سانتی گراد نگهداری شد تا ذخیره آلبومین، اوره، آلکالین فسفاتاز و آلفا فیتوپروتئین اندازه گیری شود. در پایان سلول های تمایز یافته با رنگ آمیزی پریودیک اسید شیف جهت برسی ذخیره گلیکوژن در سلول ها مورد بررسی قرار گرفت.
اندازه گیری فاکتورهای بیوشیمیایی در روزهای مختلف کشت نشان داد که غلظت آلبومین، اوره، آلکالین فسفاتاز و آلفا فیتوپروتئین به تدریج در طی تمایز افزایش یافت. هم چنین رنگ آمیزی پریودیک اسید شیف حاکی از ذخیره گلیکوژن در این سلول ها بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از خون بند ناف انسان می توانند در آزمایشگاه تحت القاء فاکتورهای رشد کبدی و فیبروبلاستی پایه به سلول های کبدی تمایز یابند.