بررسی شیوع سندرم تونل کارپال و عوامل مرتبط با آن در مبتلایان به درد اندامهای فوقانی

با توجه به شیوع سندرم تونل کارپال (carpal tunnel syndrome=CTS) و اهمیت تشخیص زودرس، پیشگیری و درمان آن و با توجه به وجود گزارشات متفاوت در مورد فاکتورهای خطر این سندرم و گزارشات متفاوت در مورد شیوع آن در مبتلایان به درد اندامهای فوقانی، تحقیق حاضر به منظور تعیین شیوع و عوامل مرتبط با سندرم CTS در مراجعین به کلینیک الکترودیاگنوز بیمارستان شهدا در سال 1386 تا 1387 انجام شد.

تحقیق با طراحی مقطعی روی 1000 نفر فرد مبتلا به درد اندامهای فوقانی که بطور مستمر مراجعه کردند، انجام گرفت. تشخیص بیماران بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی و معیارهای الکترودیاگنوستیک صورت گرفت. خصوصیات فردی، اجتماعی و عوامل مرتبط بررسی شدند. شیوع سندرم در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آن برآورد شد. همچنین نقش عوامل مرتبط با آزمون کای دو ارزیابی شد.

در تحقیق، شیوع سندرم 25درصد بود. در بین افراد غیرمبتلا 8/24% و در افراد مبتلا 4/70% دارای BMI بیشتر از 25 بودند (000/0p<). در گروه غیرمبتلا 56% و در گروه مبتلا 8/74%، قطر مچ دست (wrist dimension) بیشتر از 7/0 بود (05/0p<). 2% افراد غیرمبتلا و 8% افراد مبتلا استروئید مصرف می کردند (05/0p<). سابقه شکستگی انتهای ساعد در افراد غیرمبتلا صفر درصد و در گروه مبتلا 4/2% بود (05/0p<). همچنین دیابت در افراد غیرمبتلا در 4% و در گروه مبتلا 2/11% گزارش شد (05/0p<). در نهایت 8/8%افراد غیرمبتلا و 2/25% افراد مبتلا یائسه بودند (005/0p<).

به نظر می رسد فراوانی سندرم در مبتلایان به درد اندامهای فوقانی بالاست. انجام تحقیقات تکمیلی برای تعیین نقش عوامل مرتبط بر مبنای ریسک فاکتورهای اعلام شده توصیه می شود.