بررسی شیوع رینوسینوزیت آلرژیک قارچی در مبتلایان به رینوسینوزیت مزمن مقاوم در شهر ساری

رینوسینوزیت قارچی آلرژیک (AFRS) شایع ترین فرم رینوسینوزیت های قارچی در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقاوم می باشد و با توجه به بروز بالای آن در مناطق با آب و هوای گرم و مرطوب، در مطالعه ی حاضر میزان شیوع AFRS در بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقاوم در شهر ساری مورد ارزیابی قرار گرفته است.
در طول یک سال 134 نمونه ی (لاواژ، موسین و بافت) به دست آمده از سینوس های پارانازال50 بیمار مبتلا به رینوسینوزیت مزمن مقاوم جمع آوری شده و مورد بررسی آسیب شناسی بافتی و قارچ شناسی با روش های رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، پریودیک اسیدشیف، کالکوفلوروایت و پتاس20 درصد و هم چنین کشت قرار گرفتند. اندازه گیری IgE توتال نیز در تمام بیماران انجام شد.
از50 بیمار مورد مطالعه، 12 بیمار (24%) یافته های بالینی، آسیب شناسی بافتی، قارچ شناسی و رادیوگرافی مبنی بر رینوسینوزیت های قارچی آلرژیک داشتند. اسمیر قارچ در تمام نمونه های این بیماران از نظر حضور قارچ مثبت بود و 34/58 درصد بیماران کشت مثبت داشتند. شایع ترین قارچ جدا شده آسپرژیلوس فلاووس (34/33%) بود. IgE توتال در 66/16 درصد بیماران، AFRS بالاتر از حد طبیعی بود. پولیپ بینی، موسین ائوزینوفیلیک و سابقه ی آتوپی در تمامی بیماران مشاهده شد.
نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که رینوسینوزیت های قارچی آلرژیک یک اختلال شایع در بین بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن می باشد. پولیپوز سینونازال و آتوپی در سابقه ی تمامی افراد مبتلا به AFRS مشاهده گردید، لذا استفاده از آن به عنوان یک معیار تشخیصی مهم مورد تاکید قرار می گیرد.