بررسی شیوع بثورات پوستی و داروهای ایجاد کننده آنها در 110 بیمار

واکنش مضر دارویی، طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی یک پاسخ به دارو است که زیان آور و غیر عمد بوده و با مقدار طبیعی در انسان که برای پیشگیری، تشخیص یا درمان بیماری به کار می رود اتفاق می افتد. پوست شایع ترین ارگان گرفتار است که دامنه تظاهرات آن به صورت اکزانتم ماکولوپاپولار که شایع ترین نوع آن است تا کهیر و با شیوع کمتر ولی شدید مثل پوستولوزیس اکزانتماتیک منتشره حاد، راش دارویی با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک/ سندرم هیپرسنسیتیویتی ناشی از دارو، سندرم استیون جانسون و نکرولیز توکسیک اپیدرمی می باشند. اریتمامولتی فرم و بثورات دارویی ثابت که کمتر شایع می باشند. شیوع واکنش های دارویی بتدریج با افزایش چشمگیر و روز افزون مصرف داروها رو به افزایش است. بنابراین شناخت این واکنش ها و داروهای مسبب آنها می تواند در جهت تشخیص به موقع مصرف دارو و همچنین پیشگیری از بروز مجدد آنها موثر باشد. هدف، بررسی بثورات دارویی از نظر سن، جنس، نوع داروی مقصر و نوع راش ایجاد شده می باشد.
این مطالعه به صورت گذشته نگر و توصیفی روی بیماران بستری و سرپایی مبتلا به بثورات دارویی که در فاصله سال های 1380 تا 1385 به بیمارستان امام خمینی(ره) اهواز و یک مطب خصوصی مراجعه کرده بودند انجام شد.
در کل 110 بیمار مبتلا به بئورات دارویی بودند که از این تعداد 70 نفر زن(64 درصد) و 40 نفر مرد (36درصد) بودند. شایع ترین سن درگیری دهه سوم (30-21 سال) بود. کمترین میزان بروز در گروه سنی کمتر از 10 سال دیده شد.
شایع ترین واکنش راش موربیلی فرم بود، شایع ترین داروی مسبب، آنتی بیوتیک ها بودند. بیشترین میزان واکنش ها در فاصله کمتر از 1 هفته از شروع درمان ایجاد شدند (5/55درصد).