بررسی وضعیت مدیریت زباله های بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید بهشتی در سال 1384

جمع آوری، جداسازی و دفع زباله های بیمارستانی به دلیل تهدید سلامت جامعه از اهمیت بسزایی برخوردار است. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت مدیریت زباله های بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1384 به اجرا درآمد. در این تحقیق تمامی 13 بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی با روش توصیفی و از طریق تکمیل پرسشنامه با تکنیک مشاهده ای و مصاحبه ای بررسی شدند و توزین زباله ها در دو بیمارستان آیت الله طالقانی و مسیح دانشوری در دو فصل زمستان و تابستان در سه روز متوالی انجام و با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
از بین کل بیمارستان های مورد مطالعه، 2/69% از سطل و کیسه پلاستیکی برای نگهداری زباله استفاده می کردند. در 8/30% آن ها زباله به صورت دستی جمع آوری شده و در 2/46% آن ها وسایل جمع آوری زباله ضدعفونی نمی شدند. 4/15% جایگاه موقت زباله نداشتند. در 3/27% از جایگاه های موقت، تنها شیر آب و مجرای فاضلاب رو وجود داشت و فاقد سردخانه بودند. در 7/7% از بیمارستان ها محوطه باز بیمارستان، جایگاه موقت بود. در 25% از بیمارستان های تولید کننده زباله رادیواکتیو، محل جمع آوری این زباله ها با زباله های معمولی یکی بود. ظروف نگهداری زباله های رادیواکتیو در50% از بیمارستان ها سربی نبود. در هیچ یک از بیمارستان ها، تسهیلات ایمنی لازم در نظر گرفته نشده بود. در 4/15% موارد، زباله های بیمارستانی بازیافت می شدند. در 3/92% بیمارستان ها زباله های عفونی از معمولی تفکیک نمی شدند. 4/15% بیمارستان ها کیسه مخصوصی جهت جداسازی زباله های عفونی نداشتند و 3/92% از بیمارستان ها زباله های عفونی و معمولی را با هم به بیرون حمل می کردند. در هیچ یک از بیمارستان ها بی خطرسازی زباله ها صورت نمی گرفت. در 9/76% بیمارستان ها افراد هیچ گونه آموزشی ندیده بودند. حجم زباله تولیدی بیمارستان ها به طور متوسط در شبانه روز 9/6426 لیتر به دست آمد. روزانه 41/407 کیلوگرم زباله در دو بیمارستان طالقانی و مسیح دانشوری تولید می شود که 7/49% این زباله ها عفونی می باشند.
یافته ها نشان می دهد که وضعیت مدیریت مواد زائد در بیمارستان های مورد مطالعه مطلوب نمی باشد. لذا می بایستی روش های بی خطرسازی زباله های بیمارستانی و جداسازی زباله های خطرناک از معمولی به طور جدی مورد توجه قرار گرفته و آموزش کارکنان بیمارستان به صورت جدی پیگیری شود.