کفایت همودیالیز در بیماران با نارسایی مزمن و غیرقابل برگشت کلیه در گرگان طی سال1387

همودیالیز رایج ترین روش درمان جایگزینی نارسایی مزمن کلیه به شمار می رود. دیالیز ناکافی سبب افزایش مرگ ومیر بیماران می شود. لذا تعیین کفایت دیالیز در این بیماران از اهمیت زیادی برخوردار است. این مطالعه به منظور تعیین کفایت همودیالیز و رابطه آن با متغیرهای دموگرافیک بیماران با نارسایی مزمن و غیرقابل برگشت کلیه با معیار kt/v -Clearance Time Volume- و URR -urea reduction ratio- در مرکز آموزشی درمانی 5آذر گرگان انجام شد.

در این مطالعه توصیفی - تحلیلی از 113 بیمار تحت همودیالیز دائم مرکز آموزشی درمانی 5آذر گرگان که سابقه حداقل سه ماه و بیش از یک بار دیالیز در هفته داشتند؛ به روش سرشماری، نمونه خون قبل و بعد از انجام دیالیز طی سال 1387 تهیه گردید. سطح سرمی BUN قبل ازشروع همودیالیز و نیز در فاصله 5 دقیقه پس از خاموش کردن پمپ از مسیر شریانی اندازه گیری شد. سپس kt/v بیماران با استفاده از فرمول Daugirdas II اندازه گیری شد و رابطه آن با وزن، جنس، سطح تحصیلات، مدت زمان هرجلسه دیالیز، سرعت جریان خون، TMP -Terans Membran Presure- و Kuf -Clearance Ultrafiltration- فیلتر، بیماری زمینه ای، تعداد دفعات دیالیز و روش دست یابی به عروق محاسبه گردید. داده ها توسط نرم افزار SPSS-13 و آزمون های آماری تی، کای دو، فیشر و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

متوسط سابقه همودیالیز 37 ماه و میانگین سن بیماران 42+-51.6 سال بود. 77.9 درصد از افراد مورد مطالعه با توجه به معیار kt/v و URR، دیالیز موثر داشتند. با وجود این که دوز تحویلی دیالیز از میزان استاندارد کمتر بود؛ اما تفاوت معنی دار آماری با میزان استاندارد مشاهده نشد. بین میزان کفایت دیالیز با مدت زمان هر جلسه دیالیز، تعداد دفعات دیالیز در هفته، سرعت جریان خون و روش دستیابی به عروق ارتباط آماری معنی داری وجود داشت (P<0.05)؛ اما بین میزان کفایت دیالیز با وزن، جنس، تحصیلات، TMP، بیماری زمینه ای و ku/f صافی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت.

این مطالعه نشان داد که کفایت دیالیز در گرگان در مقایسه با مطالعات انجام شده در دیگر نقاط کشور از وضعیت بهتری برخوردار می باشد.