بررسی تاثیر بازدید از منزل بر نحوه ی مراقبت از خود، در بیماران جذامی

آموزش مراقبت از خود در منزل به بیماران، یکی از راه های ارتقای سلامت جامعه است. آموزش مراقبت به بیماران جذامی به دلیل تغییر شکل اندامها و ناهنجاری ها و ضایعات پوستی، عدم سازگاری با محیط و جامعه، ایزوله شدن بیمار به دلیل اثرات فرهنگی و اجتماعی و طرد از خانواده، از اهمیت ویژه ای برخودار است.
این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح یک گروهی و دومرحله ای است. نمونه ی 60 نفری با استفاده از روش در دسترس از بین مجذومین شهر مشهد انتخاب گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ی مراقبت از خود و چک لیست برای بهداشت محیط و فرم بررسی و شناخت فریدمن می باشد. داده ها توسط آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس، توکی، تی مستقل و زوجی و مدل خطی عمومی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
امتیاز مراقبت از خود قبل و بعد از مداخله در ابعاد پنجگانه معنی دار بود؛ به طوری که میانگین در بعد جسمی از 23/39 به 5/46، روانی از 90/13 به 36/15، فرهنگی- اجتماعی از 01/14 به 43/15، تغذیه از 2/16 به 38/21 و محیط از 22/17 به 87/23 رسید. متغیرهای ابتلا به سایر بیماری ها (038/0p<)، تحصیلات (048/0p<) و میزان درآمد (05/0p<)، بیشترین اثر را بر نمره ی مراقبت از خود داشتند.
از آنجایی که این بیماران اکثرا مسن و دچار فقر اقتصادی و فرهنگی می باشند، نمره ی مراقبت از خود قبل و بعد از آموزش علی رغم معنی دار شدن، تفاوت کمی دارد. آموزش بازدید منزل می تواند یک راه حل برای مقابله با معلولیت و ناهنجاری در زندگی روزمره ی این بیماران بکاررود.