تاثیر یک دوره فعالیت بدنی بر عوامل خطرزای قلبی عروقی معتادان پس از یک سال ترک مصرف مواد مخدر

نگرانی هایی در مورد درمان مصرف مواد مخدر که دارای آثار افزایش وزن و اختلالات پرخوری پس از ترک هستند وجود دارد. الگوهای تغذیه ای نامناسب و افزایش بیش از حد وزن در دوره ی بازگشت از اعتیاد به مواد مخدر و الکل مشاهده شده است. هدف از این تحقیق، بررسی کارایی یک دوره فعالیت بدنی بر وزن، BMI و WHR، حداکثر اکسیژن مصرفی، لیپید و لیپوپروتئین های پلاسمایی معتادان پس از یک سال ترک مصرف مواد مخدر می باشد.
روش تحقیق: این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. از افراد مرد دارای سابقه ی بیش از یک سال ترک مواد مخدر، که در گروه های ترک اعتیاد «معتادان گمنام» در استان چهارمحال بختیاری بودند، پس از یک فراخوان، در مجموع فقط 37 آزمودنی 49-23 ساله که به طور داوطلبانه مایل به شرکت در تحقیق بودند، به عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت کنندگان به نسبت 1:1 تحت نظارت ناظر پروژه به طور تصادفی ساده به گروه تجربی (18 نفر) و کنترل (19نفر) تقسیم شدند. از 37 آزمودنی 31 نفر موفق به اتمام دوره ی تحقیق شدند (16 آزمودنی گروه تجربی، 15 آزمودنی گروه کنترل). 12هفته تمرین شامل شرکت در فعالیت ها و ورزش هایی مانند بازی بدمینتون، پیاده روی و دوی نرم بود. دوره ی تمرین شامل 20 دقیقه تمرین در ابتدا تا 45 دقیقه تمرین در انتهای تحقیق بود. ضربان قلب در طول هر جلسه (HR 50-70%) از طریق 10 ضربان سنج که به طور تصادفی به وسیله ی آزمودنی ها استفاده می شد، کنترل می شد. ترکیب بدنی به وسیله کالیپر، کلسترول، HDL، LDL، VLDL و TG از طریق کیت های تشخیصی آنزیمی در ابتدا و پایان دوره، مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون لوین و آزمون t- مستقل جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
در گروه تجربی کاهش معنی داری در وزن (002/0p=)، BMI (001/0p=)، WHR(004/0p=)، کلسترول (009/0p=)، HDL (045/0p=) وLDL (002/0p=) مشاهده شد، در حالی که در TG اختلاف معنی دار مشاهده نشد.
با توجه به تاثیر مواد مخدر و نیکوتین در افزایش میزان متابولیسم بدن به نظر می رسد اجرای فعالیت بدنی بدون رژیم غذایی باعث کند شدن روند افزایش وزن و BMI می گردد، از این رو می توان گفت که فعالیت بدنی افزایش وزن بعد از ترک مواد و سیگار را کنترل کرده و کاهش دهد.