نقش پرستار در مراقبت از دیابت

با افزایش رشد جمعیت وگسترش شهرنشینی، دیابت به یک معضل جهانی تبدیل شده است. یکی از بزرگ ترین چالش هایی که بیماران دیابتی با آن مواجه هستند، یادگیری نحوه زندگی با دیابت و کنترل قند خون روزانه می باشد؛ از این رو آموزش بیمار جهت توانمندسازی وی در خود مراقبتی و کنترل مطلوب قند خون و در نهایت ارتقای سطح کیفیت زندگی، یک بخش مهم درمان دیابت به شمار می رود. تعداد زیادی از بیماران دیابتی، تصور می کنند که مراقبت و آموزش را بایستی صرفا از پزشک خود دریافت کنند؛ حال آن که مجامع جهانی در طی 25 سال اخیر به نقش پرسنل بهداشتی غیر پزشک در این زمینه بیشتر پرداخته اند؛ به طوری که امروزه به توافق رسیده اند که پرستاران باید نقش موثرتری در درمان و مراقبت از دیابت و عوارض آن بازی کنند. بر اساس نتایج مطالعات کارآزمایی بالینی و مشاهده ای، پرستاران می توانند مراقبت را با کیفیت مطلوب و صرف هزینه کمتر ارائه نمایند. به نظر می رسد با آموزش مدون و سیستماتیک به پرستاران و مراقبین بهداشتی و سپس بهره مندی از توانمندی های آنان جهت ارائه خدمات سازمان یافته تر در بیمارستان ها، واحدهای آموزشی و محیط های مختلف اجتماعی مانند مدارس، می توان حجم زیادی از مراجعات گران و غیر ضروری به متخصصین را کاهش داد. تحقق این امر در گرو برنامه ریزی سیاست گذاران سلامت کشور و سامان دهی نظام ارجاع در ارائه خدمات بهداشتی - درمانی در سطوح مختلف است.