بررسی تاثیر تمرین مهارت های حرکتی بر روی برادی کینزیا و یادگیری حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون

یکی از اختلالات اصلی در بیماری پارکینسون، برادی کینزیا است. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر یک هفته تمرین حرکتی رساندن دست به دهان در پاسخ به محرک بینایی روی برادی کینزیا و یادگیری حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون بود.

در یک مطالعه آزمایش بالینی مدت زمان واکنش حرکتی در نه بیمار مبتلا به پارکینسون آیدیوپاتیک در مقایسه با یک گروه از افراد سالم مورد بررسی قرارگرفت. افراد به مدت یک هفته هر روز در پاسخ به محرک بینایی تمرین رساندن دست به دهان را به تعداد 120 مرتبه انجام می دادند. عملکرد افراد با استفاده از دستگاه آنالیز حرکتی کینماتریکس در شروع تحقیق و روزهای دوم و هفتم تمرین وسپس در روز چهاردهم، پس از یک هفته از اتمام تمرینات مورد ارزیابی قرار گرفت.

علی رغم کاهش مدت زمان واکنش حرکتی بعد از یک هفته تمرین در بیماران، این کاهش تنها بین جلسات اول و دوم ارزیابی (دو روز تمرین) معنادار بود (01/0 P<) و بین جلسات دوم و سوم تنها به سطح معناداری نزدیک شد (06/0 P=). ارزیابی جلسه چهارم یعنی پس از یک هفته از اتمام تمرینات، حاکی از عدم وجود اختلاف معناداری بین جلسات دوم وسوم ارزیابی بود.

بر اساس نتایج این مطالعه، تمرین در کوتاه مدت سبب بهبودی برادی کینزیا در بیماران مبتلا به پارکینسون می شود، اما در بلندمدت از میزان بهبودی کاسته می شود. تمرین مهارت های حرکتی می تواند به عنوان روشی موثر و با تاثیراتی بادوام در بیماران مبتلا به شدت خفیف تا متوسط بیماری پارکینسون در نظر گرفته شود، البته همچنان نیاز به تحقیقاتی با طول دوره تمرین و ماندگاری نتایج بیشتر وجود دارد.