بررسی دیدگاه و عملکرد پزشکان درباره کاربرد دعا در درمان

دعا به عنوان یکی از رویکرد های مکمل در ارتقای سلامت در سطح جهان مطرح است. مطالعه حاضر با توجه به جایگاه ویژه دعا در طب سنتی و اسلامی، به هدف تعیین دیدگاه و عملکرد پزشکان در خصوص «دعا» طراحی و اجرا شده است.

این مطالعه از نوع مقطعی بوده و در سال 1387 انجام شده است. در این مطالعه 131 نفر از پزشکان شهر تهران با نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. داده ها با پرسش نامه خودایفایی جمع آوری شده و تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار آماری SPSS انجام شد.

پزشکان مورد مطالعه شامل 7/52 درصد مرد و 3/47 درصد زن با میانگین سنی 9 ± 4/38 سال بودند. از پزشکان مورد مطالعه، 5/94 درصد عنوان کردند، در مواردی به عنوان پزشک برای بهبودی بیماران خود دعا کرده اند. 3/31 درصد از پزشکان اظهار کردند که بیمارانشان «اغلب» از آنان می خواهند برای بهبودی آن ها دعا کنند و 8/58 درصد نیز بیان کردند که این درخواست «گاهی» مطرح شده است. از کل پزشکان تحت مطالعه فقط 1/7 درصد معتقد بودند که دعا نمی تواند در روند درمان بیماری موثر باشد و فقط 5/2 درصد پزشکان در خصوص چگونگی کاربرد دعا در درمان بیماران، دوره آموزشی دیده بودند.

بیشتر پزشکان مورد مطالعه برای بیماران خود دعا می کردند و در بسیاری از موارد نیز بیماران از آن ها درخواست دعا کرده بودند. بنابراین به نظر می رسد، چگونگی کاربرد علمی و عملی دعا در حوزه سلامت نیازمند توجه ویژه ای است تا بتوان طبق برنامه ای جامع، زمینه احیای این شاخه از طب اسلامی را فراهم کرد.