بررسی مقایسه ای میزان تلفات ناشی از تجویز خوراکی هورمون 17 آلفا- متیل تستوسترون در ماهیان گوپی ((Poecilia reticulata و سیچلاید گورخری (Cichlasoma nigrofasciatum)

این پژوهش با هدف بررسی مقایسه ای میزان تلفات بین ماهیان گوپی ((Poecilia reticulataو سیچلاید گورخری (Cichlasoma nigrofasciatum) با تجویز خوراکی هورمون 17 آلفا- متیل تستوسترون انجام گرفت. تجویز خوراکی هورمون 17 آلفا- متیل تستوسترون معمولا با هدف نرسازی در ماهیان انجام می گیرد. بچه ماهیان گوپی در 7 تیمار و بچه ماهیان سیچلاید نیز در 7 تیمار جداگانه تقسیم و هر گروه بترتیب با استفاده از غذای واحد 30، 60، 100، 150، 200، 300 و صفر (شاهد) میلی گرم هورمون 17 آلفا– متیل تستوسترون به ازای هر کیلوگرم غذا، غذادهی شدند و هر تیمار با سه تکرار انجام شد. هورمون مذکور به روش تبخیر الکلی به غذای ماهیان افزوده شد. تجویز هورمون به مدت 40 روز ادامه یافت. در این مدت ماهیان در دمای 1±28 درجه سانتی گراد، pH بین 5/7 تا 3/8 و سختی کمتر از 10±170 میلی گرم در لیتر نگهداری شدند. نحوه غذادهی 6 وعده در روز بود که از ساعت هفت صبح شروع و در ساعت 23 پایان می یافت. پس از پایان دوره تجویز هورمون، ماهیان به روش بافت شناسی مورد آزمایش قرارگرفتند. نتایج حاصل از این بررسی ها بروز معنی دار تلفات را تایید نمود. نتایج بدین ترتیب بود که در ماهی سیچلاید گورخری تجویز food kg /mg300 هورمونMT منجر به بروز 5/37% تلفات گردید (P<0.05). همچنین در ماهی گوپی تجویز food kg /mg300 هورمونMT منجر به بروز 6/46% تلفات گردید (P<0.05). نتایج نشان دادند که افزایش غلظت هورمون سبب افزایش تلفات میگردد. همچنین ماهیان گوپی در مقایسه با سیچلاید گورخری در خصوص بروز تلفات در اثر هورمون حساس تر بودند. در نتیجه گیری کلی می توان بیان نمود که استفاده از غذای حاوی هورمون سبب تلفات شده و با توجه به اینکه نرسازی از تولید مثل های زودهنگام و نامطلوب جلوگیری می کند و ماهیان تک جنس رشد بهتری را نشان می دهند، اما در عین حال تعیین دوز مطلوب هورمون به منظور رسیدن به کمترین تلفات به لحاظ بهره وری اقتصادی مفید است.