اپیدمیولوژی اختلالات روانی (قم 1379)

برنامه ریزی مناسب به منظور ارایه خدمات بهداشت روان به بیماران روانی، نیازمند آگاهی از وضعیت موجود در جامعه است. این مطالعه با هدف بررسی اپیدمیولوژی اختلالات روانی در افراد 15 سال و بالاتر مناطق شهری و روستائی قم انجام گرفت.
نمونه مورد مطالعه با روش نمونه گیری خوشه ایتصادفی از بین خانوارهای تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی این شهرستان در سال 1379 انتخاب گردید و از طریق مصاحبه بالینی توسط کارشناسان روانشناسی، پرسشنامه چک لیست علایم مرضی SCL-90-R بر روی 391 نفر تکمیل و بر اساس معیارهای طبقه بندی DSM تشخیص گذاری گردید. نمره برش پرسشنامه، با انجام مصاحبه بالینی روانپزشکی محاسبه شد که دارای حساسیت 87.9%، ویژگی 90.4% و اشتباه کلی طبقه بندی 9.1% بود.
نتایج این بررسی نشان داد که در مجموع 67 نفر یعنی 17.1% افراد مورد مطالعه (37 نفر از زنان (18.2%) و 30 نفر از مردان (16%)) دچار انواع اختلالات روانی بودند. میزان شیوع اختلالات خلقی 5.8%، اختلالات اضطرابی 4.9%، اختلال تطابق 3.3 درصد اختلالات شبه جسمی 2.8 درصد و اختلال پارانوییدی 0.3 درصد بود. بالاترین درصد پاسخ مثبت به علایم آزمون مربوط به احساس تنهایی و غمگینی، سردرد و عدم اعتماد به اطرافیان بوده و کمترین درصد مربوط به ترس از غش کردن در انظار مردم و میل به شکستن اشیا بود.
شیوع اختلالات روانی در زنان بیش از مردان و در افراد شهری بیش از روستایی بوده و همچنین در گروه سنی 44-25 سال، افراد مجرد، افراد با تحصیلات دیپلم و بالاتر، مردان بی کار و زنان خانه دار و خانواده های پرجمعیت بیش از سایر گروه ها می باشد.