بررسی عوامل موثر در نتایج تمپانوماستوئید کتومی در 400 بیمار با اوتیت میانی مزمن فعال

اوتیت میانی مزمن از جمله بیماری های پر عارضه و تهدید کننده سیستم شنوایی و تعادلی می باشد که لازم است عمل جراحی شود و نتایج تاثیر جراحی را در کنترل عفونت مزمن گوش میانی در چهارصد مورد عمل تمپانوماستوئیدکتومی که با بررسی 4 نکته وجود و یا عدم اتوره، گرانولاسیون و کلستئاتوم انجام گرفت.
بررسی به صورت گذشته نگر با 400 بیمار که از این تعداد 210 مورد جراحی برای اوتیت میانی مزمن فعال با کلستئاتوم و 190 مورد برای اوتیت میانی مزمن فعال با گرانولاسیون بدون کلستئاتوم انجام گردید که در %90 عمل جراحی اولیه و در %10 عمل جراحی رویزیون انجام شد. حداقل پیگیری 12 ماه برای تمام موارد و متوسط پیگیری 30 ماه بوده است.
کنترل مناسب عفونت یعنی گوش خشک در 364 بیمار (%91) از چهارصد مورد بیمار انجام گرفت. در 36 بیمار (9%) عفونت و اتوره ادامه داشت که در 16 مورد با آنتی بیوتیک موضعی و سیستمیک عفونت کنترل شد که در نهایت از 400 بیمار در 380 بیمار (95%) گوش خشک بدون اتوره و عفونت بودند.
با وجود اینکه نتایج جراحی، بیشتر به معیارهای تشخیصی و گرانولاسیون بستگی دارد ولی فاکتورهایی مثل: ((آیا جراحی اولیه بوده یا عمل مجدد)) روش عمل کانال wall up بوده یا کانال wall down و همچنین وسعت گسترش بیماری، در نتیجه و سرانجام بیماری هیچ گونه تاثیری نداشتند. نتایج مطالعه نشان می دهد که اوتیت میانی مزمن با گرانولاسیون، مشکلتر از اوتیت میانی مزمن با کلستئاتوم کنترل می شود.