بررسی اثرات پخش سیلاب در تغییرات کمی و کیفی پوشش مرتعی مطالعه موردی ایستگاه پخش سیلاب سرچاهان (استان هرمزگان)

رشد فزایند ه جمعیت و استفاده های بی رویه از منابع طبیعی جهت برطرف نمود ن نیاز های خود، باعث تخریب اراضی زراعی و مرتعی و خارج شدن آن ها از عرصه تولید گردیده است. انسان برای تامین غذا و خسارات سیلاب های ناشی از عملکرد نامتناسب و نیز استفاده از سیلاب در بسیاری از مناطق جهان به فکر استفاده صحیح و اصولی از منابع آب و خاک افتاد هاست. در این راستا در کشور ایران نیز تفکر پخش سیلاب ها در پهنه مراتع فقیر، به منظور احیا پوشش گیاهی مراتع و تغذیه سفره های آب زیر زمینی یافته است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات پخش سیلاب بر تغییرات کمی و کیفی پوشش مرتعی در ایستگاه پخش سیلاب سرچاهان می باشد. بد ین منظور یکی از شبکه های پخش سیلاب به عنوان تیمار و عرصه ای مشابه از نظر پوشش گیاهی و خاک که فقط امکان سیل گیری ند ارد به عنوان شاهد انتخاب گردید. سپس پارامتر های مرتعی درصد تاج پوشش، تراکم و تولید علوفه گونه های گیاهی در دو عرصه پخش سیلاب با 60 و عرصه شاهد با 12پلات 22 متر، در طی 4سال اندازه گیری و ثبت گردید. نتایج مقایسه فاکتورهای اندازه گیری شده در بین سال های 1379 و1382 اختلاف معنی د اری نشان ند اد. ولی مقایسه درصد تاج پوشش در سال 1383 و درصد تاج پوشش و تولید در سال 1384 در عرصه های شاهد و پخش سیلاب دارای تفاوت معنی دار بود هاست.با توجه به عدم سیل گیری عرصه ها در سال های اول و دوم و رفع این مشکل در سال های پایان آمار برد اری می توان اظهار نمود که موفقیت طرح های پخش سیلاب برای احیای مراتع منوط به پخش یکنواخت سیلاب بر روی سطح مراتع و تعد اد کافی د فعات سیل گیری در طول سال می باشد. هم چنین برای قضاوت منطقی تر در مورد عکس العمل گونه های گیاهی مختلف در اثر پخش سیلاب و روند تغییرات پوشش گیاهی لازم باشد دوره آماربرد اری تا مرحله تحول اکولوژیک و تثبیت جامعه گیاهی ادامه یابد.