ارائه یک دوره برنامه آموزش ترکیبی و بررسی اثرات روان شناختی آن بر دانشجویان

یادگیری ترکیبی از شیوه های نوین آموزشی است که انواع مختلفی از روش ها و رویکردهای آموزشی را با هدف ارتقای تجربیات یادگیری دانشجویان با یکدیگر تلفیق می نماید. در مطالعه حاضر به بررسی تاثیر آموزش ترکیبی بر ابعاد شخصیتی دانشجو پرداخته شده است.
این مطالعه یک تحقیق نیمه تجربی بر روی 41 نفر از دانشجویان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی جهرم که واحد درسی بیماری های روانی را در ترم اول سال 88 -1387 اخذ کرده، می باشد. پس از تقسیم بندی تصادفی دانشجویان در دو گروه، تحت آموزش سنتی و یا ترکیبی قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل آزمون سنجش اسناد علی، فرم کوتاه آزمون شخصیت نئو (طرح پنج عاملی سنجش شخصیت) و نمره نهایی دانشجو بوده است. آزمون های مورد استفاده شامل آزمون تی زوجی و مستقل، مربع کای و آنالیز واریانس بوده است.
در بررسی تعامل بین نوع آموزش و سبک اسناد دانشجو از طریق آزمون انالیز واریانس مشخص شد ارتباط مثبتی بین نوع آموزش و سبک اسناد در مقوله موفقیت کلی – جزئی وجود دارد (04 /0P =). در بررسی تعامل نوع آموزش و آزمون پنج عاملی شخصیت نیز نتایج نشان داد که ارتباط مثبت معنی دار بین آموزش و مولفه های برون گرایی (02/0P =)، باز و گشاده بودن (006/0 P =)، وجدانی بودن (001/0 =P) و توافق (01/0p=) وجود دارد.
نظر به تاثیرات مثبت این روش آموزشی بر ابعاد شخصیتی دانشجویان استفاده از این متدها به خصوص بهره گیری از آموزش های الکترونیک در آموزش علوم پزشکی توصیه می شود.